Kendini Unutanlar Önce, kendimizi kısaca tanıyalım. Biz kimiz? İnsan denince akla ne gelir? Aslımızı, değerimizi, kainat içindeki yerimizi ve görevimizi hatırlayalım ki, neyi unuttuğumuzu fark edelim. İnsan, maddi ve manevi iki yöne sahiptir. Maddi yönü beden, manevi yönü ise ruhtur. Buna insanın zahiri ve batını da denir ve insanın zahiri kısmı toprak, hava, su ve ateş unsurlarının terkibiyle oluşmuştur. Bedenin et, kemik, ilik, sinir, kan ve diğer dokuları bu kısma dahildir. Maddi aleme dünya alemi, halk alemi, müşahede alemi, sebepler alemi, var oluş ve yok oluş (kevn ü fesad) alemi, cismani alem gibi adlar da verilmektedir. İnsanın manevi ve batıni yönü ise, melekut alemine ait latif cevherlerden oluşmaktadır. Ruh, kalp, akıl, sır ve diğer latifeler bu kısma dahildir ve bu aleme emir alemi, melekut alemi, gayb alemi, hakikat alemi, sırlar alemi, mana alemi, ulvi alem, ruhani alem ve nurani alem de denir. Ahiret de bu kısma dahildir. İnsan, ruhuyla melekut alemine, bedeniyle madde alemine aittir ve bir yönüyle ulvi, diğer yönüyle süflidir. Ruhu nur, bedeni karanlıktır. Ruhu, “ahsen-i takvim” üzere en güzel halde, en yüce mertebede, en yüksek kabiliyette yaratılmıştır ve bedeni ise temiz olmayan bir damla sudan oluşmuştur. İnsan ruhu ile Allah Azze ve celle'ye bedeni ile anne babaya nisbet edilir. İnsandaki güzellik ve ayrıcalık Allah Azze ve celle, insanın bedenine ve malına değil, ruhuna yani manasına, hakikatine, kalbine nazar eder ve kıymet verir. İnsanın kalbini muhatap alır, ona hitap eder; ondan idrak, ilim, ihlas, aşk ve edep ister. İnsan, kalbindeki himmetiyle, niyet ve azmi ile ölçülür ve herkesin değeri, gönlündeki derdi, sevgisi, beklentisi ve hedefi kadardır. İnsan madde aleminde misafirdir, onun asıl vatanı ahirettir.
