Namazda kıraat, yani: Namaz kılanın kendisi işitecek derecede tecvidli olarak Kur’an-ı Kerim ayetlerinden bir miktar okuması, namazın bir rüknü olarak farzdır. Kendi bile işitemeyecek derecede okumak kıraat sayılmaz. İmama uyan kimse ise okumaz. Nafile namazlar ile vitrin ve iki rekatlı farz namazların her rekatında kıraat farzdır. Fakat dört veya üç rekatlı farz namazların herhangi iki rekatında kıraat farzdır. Ancak kıraatin ilk iki rekatlarda bulunması vaciptir. Binaenaleyh bu ilk iki rekatlarda kıraatin bilerek terk edilmesi mekruhtur. Sehven terk edilmesinden sehiv secdeleri icab eder. İmam-ı A’zam’a göre kıraatte farz olan her rekatta -pek kısa olsa da- bir ayettir. Böyle bir ayet okunduğunda, bu farz yerine getirilmiş olur. Fakat İmameyn’e ve İmam-ı A’zam’dan diğer bir rivayete göre bu miktar, kısa üç ayet veya böyle üç ayet miktarı uzun bir ayettir. İhtiyata uygun olan da budur. Bir harften veya bir kelimeden ibaret olan bir ayetin veya ayetlerin okunması ise esah olan kavle göre ittifakla kafi değildir. Çünkü bu, bir kıraat sayılmaz. Bir ayet-i celileden başkasını okuyamayan kimse, o ayet-i kerimeyi İmam-ı A’zam’a göre bir kere okur, bir rekatta üç kere tekrar etmez. İmameyn’e göre tekrar eder. Fakat üç ayet okuyabilen kimsenin bir ayeti üç kere tekrar etmesi İmameyn’e göre de caiz değildir. “ayetülkürsi” gibi uzun bir ayetin bir kısmını bir rekatta, diğer kısmını da diğer rekatta okumak, en sahih olan kavle göre kafi gelir. Çünkü bunlar, üçer kısa ayete denktir. (B. İslam İlmihali)
