Namazda huşu nasıl elde edilir “Sabır göstererek ve namaz kılarak yardım isteyiniz. Bu, saygılı olanlardan başkasına gerçekten ağır bir görevdir.”(Bakara, 2/45) Huşu sahibi olmak, saygılı olmaktır, bir ruh kıvamına ulaşmak değildir. Bu, kendini düşük, Allah Azze ve celle'yi yüce mertebede görenlerde olur. İnsan bundan dolayı Cenab-ı Allah'a boyun eğer ve bu olmasa kimse namazı sürekli kılmaz. Çünkü namaz zevk için değil, Allah Teala emrettiği için kılınır. Bazı zamanlar kişinin elinde olsa ne abdest alır ne namaz kılar fakat Allah’ın emrine uyma inancı ona o namazı kıldırır. İşte kulluk budur. Yani bir şeyi, kendi istediği için değil, Allah Azze ve celle istediği için yapmaktır. Maun suresinde şu ayetler geçer: “Yazıklar olsun o, namaza duranlara ki onlar, namazlarının farkında olmazlar. Onlar gösteriş yaparlar. Yardımdan alıkoyarlar.” (Maûn, 107/4-7) Müslüman namazı başkaları görsün diye değil, Allah Teala'nın emri yerine gelsin diye kılar. Münafık, içten inanmadığı halde inanmış gözüken kişidir ve o, namazı, Allah Azze ve celle için değil, toplumdan dışlanmamak için kılar. Onun namazı Müslümanın namazıyla kıyaslanamaz. Namazda akla çeşitli düşüncelerin gelmesi gayet doğaldır. Buhari'de geçen bir rivayete göre Hz. Ömer (radıyallahu anh) “Ben namazda iken (kafamda) ordumun mühimmatını hazırlar, tertip ve tanzim ederim!”demiştir. (Buhârî, el-Amel fi’s-Salât, 18) Şeytan, Allah Allah Azze ve celle'den kıyamete kadar süre alınca şöyle demişti: “…. Ant olsun ki ben de onlar için, senin doğru yolunun üzerinde oturacağım. Sonra onlara; önlerinden, arkalarından, sağlarından, sollarından sokulacağım. Onların çoğunu sana şükreder bulamayacaksın.” (A’râf, 7/16-17) Şeytana genel bir izin verildiği için onun vesvesesinden peygamberler bile kurtulamamışlardır. Cenab-ı Allah şöyle buyurur: “Senden önce gönderdiğimiz bir tek nebî ve elçi yoktur ki bir şeyi arzuladığı zaman, şeytan onun arzusuna vesvese karıştırmış olmasın. Allah şeytanın karıştırdığını giderir, sonra Allah kendi ayetlerini pekiştirir. Allah bilendir, hakîmdir.” (Hacc, 22/52) Ayetlerden anlaşıldığı gibi namaz gibi önemli ibadetlerle uğraşan insanlara bu tarz vesveselerin gelmesi gayet normaldir ve mühim olan, bu vesveselere kapılmamak ve de ibadetleri terk etmemektir.
