EMİR: 1. Bir kavmin, bir topluluğun başı, beyi, emredeni. Vali, kumandan, devlet başkanı, melik. Allahü teala Kur'an-ı kerimde mealen buyurdu ki: Ey iman edenler! Allah'a itaat edin. Peygambere ve sizden olan emir sahiplerine de itaat edin. (Nisa sûresi: 59) Allahü tealadan korkunuz! Başınızdaki emir, habeşli köle bile olsa, itaat ediniz!.. (Hadis-i şerif-Buhari, Müslim) 2. Hazret-i Ali'nin lakabı. Hazret-i Muaviye'nin Emir ile muharebesi, ictihad sebebi ile idi. (İbn-i Hacer-i Mekki) Hazret-i Emir'in ismi, Cennet kapısının üstünde yazılıdır. (İmam-ı Rabbani) Emir-ül-Mü'minin: Müslümanların reisi, devlet başkanı. (Bkz. Halife) Hazret-i Ömer zamanından sonraki halifelere emir-ül-mü'minin denildi. (İbn-i Sa'd) Emir-ül-mü'minin Ömer radıyallahü anh bir sabah namazını cemaatle kıldıktan sonra cemaate bakıp bir kimseyi göremeyince sordu. Eshabı dediler ki: "Geceleri sabaha kadar ibadet ediyor. Belki şimdi uyku bastırmıştır." Emir-ül-mü'minin buyurdu ki: "Keşk i bütün gece uyuyup da sabah namazını cemaatle kılsaydı, daha iyi olurdu." (İmam-ı Rabbani) Emir-ül-mü'minin hazret-i Ali buyurdu ki: Kalbler kablara benzer. Hayırlı olan, hayırla dolu olanıdır. (Abdülgani bin Abdülvahid)
