Cennetteki ebedi hayata ulaşmak için bulunduğu seferde, ömrünün yegane sermayesi olduğunu bilen kimse onu asla zayi etmez. Dünyada tembellik ve rahatı tercih edenler, ilmi az ve hesap gününe imanı zayıf olanlardır ve onlar elden kaçırdıkları yüksek derecelere asla bakmazlar. Ömrü zayi etmek: Uzun emel sahibi olmak, fani dünyada rahatı tercih etmekten ileri gelir. Hazret-i Ali (k.v.): “Uzun emel (sonu gelmez, bitmeyen tükenmeyen dünya hırsı) ahireti unutturur” buyurmuştur. Hasan-ı Basri (rh.): Alim bir zat kabristana girdi ve dedi ki “La ilahe illallah! Buradakilerin hepsinin yapacağım deyip de yapamadıkları birçok işleri vardı.” İnsanın en değerli iki şeyi kalbi ve vaktidir. Vaktini boşa geçirip zayi eden ve kalbini Allah’a isyanla öldüren ahirette fayda göreceği her şeyi kaçırmış olur. Hasan-ı Basri (rh.) buyurdu ki: “Ademoğluna kıyamet gününde ömrü saat saat gösterilir. Hayırlı bir şey söylemediği her vakti için pek çok pişmanlıklar çeker.” Abidlerden Huveyl bin Muhammed (rah.) derdi ki: “Öyle görüyorum ki kıyamet gününde Huveyl’i hesap için durdurup: Ey Huveyl bin Muhammed! Sana altmış yıl ömür verdik. Onda ne işledin?” diye sorarlar, sonra hesaba başlarlar: Altmış yılda gündüz kay lüle ile beraber uykularım toplanır, ömrümün bir kısmı ona gitmiştir ve yemek yediğim saatler toplanır, ömrümün bir kısmı onda geçmiştir. Abdest saatlerim toplanır, bir kısmı da onunla geçmiştir ve sonra namazlarıma, oruçlarıma bakılır, eksiktir. Öyle ise akıbet ya helak olmak ya da Cenab-ı Allah’ın affına nail olmaktır.
