İstiğfar ve Tevbe Nedir İstiğfar; kişinin kusurunun bağışlanmasını Cenab-ı Allah’tan talep etmesi, sözlü olarak af, mağfiret ve rahmet istemesi,fiili olarak da bu talebine uygun davranmasıdır. İşte burada istiğfarın iki ayrı çehresinin olduğunu görmekteyiz bunlardan biri sözlü talep, diğeri ise fiili çabadır. Bu iki fizyonomi birbirinden ayrılmadığı gibi, birinin eksikliği diğerinin de oluşmasına engel olmaktadır. Böyle olunca da gerçek manada sahibine fayda sağlayacak bir istiğfar oluşmamaktadır. İnsan hayatı boyunca günde yüz, binler sözlü istiğfar da bulunsa, ama fiili hiçbir çaba ortaya koymasa nasıl bir fayda elde edebilir ki? Tevbe ise istiğfarın hazırladığı veya temelini attığı yapının üzerine inşa edilir. Bunun için tevbe de bir tek çehreden bahsedilebilir; o da eylemdir. Kalbi yönleri olan bu eylemin her basamağı insanın bir şeyler ortaya koyması ile gerçekleşmektedir. Bunu İslam Üleması şöyle dile getirmişlerdir: Sahih bir tevbe için şu dört eylem şarttır. 1- Kalpten pişmanlık duymak. Bu biraz da istiğfar ile alakalıdır. 2- İşlenen o günahtan hemen rücü etmek, yani yüz çevirip sevaba yönelmek. 3- Bir daha benzerini işlememeye azmetmek. 4- Bu eylemleri birilerinden utandığı yada korktuğu için değil sadece Allah’ı memnun etmek için yapmak. İşte sahih tevbeyada Kur’an’ın deyimi ile nasuhtevbe budur. İnsan bunu yapabilirse taib olur. Ya yapamazsa; o zaman da taibin zıddı olarak zalim olur. Bunu bize bizzat Kur’an söyler, der ki: “Ve men lemyetub fe u’laikehumu’zzalimun” “Kim de tevbe etmezse işte onlar zalimlerdir.” (HucuratSuresi 49/11) Demek ki başka ikinci bir yol yok; ya taiblerden olup tevbe edeceksin, yada bu işi önemsemeyip, ihmal ederek zalim olacaksın. Peki bu iki sonuç bizi nereye götürür. İsterseniz yine cevabı Kur’an versin: “Allah tevbe edenleri sever” (Bakara Suresi 2/222) Ya zalim olursanız, işte onun cevabı: “Allah zalimleri asla sevmez” (Al-i İmran Suresi 3/57) Burada verilen mesaj çok önemlidir. Allah, korku eksenli bir inanç düzlemi oluşturmaktansa, sevgi eksenli bir inanç oluşturmak istemektedir. Eğer biz Allah’ın sevip-sevmemesinin değer ve acısını bilsek bu ayetleri daha iyi anlamış oluruz. O’nu sevgisini kazanmak cenneti kazanmaktan çok daha önemlidir. Böyle bir bilinç bizi her şeyi helal-haram sevap-günah düzleminde düşünmenin ötesine taşıyarak farklı bir noktaya ulaştıracaktır. Bu nokta her şeyi O’nun hesabına yapmak,her şeyi O’nun için yapmak,her şeyde O’nun rıza ve hoşnutluğunu gözetmek gibi önemli bir duruştur. Artık o cehennem azabından korkmaktan daha çok, Rabbi ile arasında var olan sevgi bağına zarar vermekten korkacaktır. Müthiş bir hassasiyet sahibi olacak, değil hayatı rüyaları bile Allah’ı memnun etmeyecek eylemleri konuk etmeyecektir. O; Allah’a karşı kulluk görevini ibadetlerle yerine getirirken, bir taraftan da gösterdiği hassasiyetle O’na (c.c.) dost olma ve bu hal üzere kalma yollarını arayacaktır. İşte her Kadir gecesi insan da böyle haşmetli ve zor bir işi gerçekleştirmek için gelir. Eğer bu kudret gecesi gelir de sahibine böyle bir bilinç kazandırırsa, o geceyi ona, bin aydan yani bir ömürden hayırlı kılar ve o gece onun kaderini belirleyerek onu taibler zümresine katarak, Allah’ın sevgisine mazhar olanlardan eyler. Allah (c.c.) severse bütün dünya sırt dönse ne olur ki… Ya Allah (c.c.) sevmezse, bütün bir dünya sevse, hepsi dost olsa ne ehemmiyeti var ki.. Gelin dostlar bu geceyi hakkıyla ihya ve idrak edelim. Bütün günahlarımızı istiğfar ile temizleyelim. Rabbimizden af ve mağfiret isteyelim. O gece eller, diller, bedenler ve gönüller tek bir şey için çarpsın. O şeyde Rabb-i Rahimimizin rızası olsun. O gece varlığımız sadece dua dua inlesin. Meleklerin sabaha kadar bizi gözetlediğini unutmayalım. O gece istediğimiz, niyazımız ne olursa olsun,eğer gönülden ise verileceğini hatırımızdan çıkartmayalım. Kim ne isterse istesin ben bu gece kaybettiğimiz büyük bir değer olan ihlas isteyeceğim. Ya Rabbi ne olur bizi muhlis kullarından eyle.. amin
