Tasavvufta aşk şiirleri

Konusu 'Şiir köşesi' forumundadır ve Adile tarafından 6 Kasım 2013 başlatılmıştır.

  1. Adile

    Adile Admin

    SEN BİR CEYLAN OLSAN

    Sen bir ceylan olsan ben de avcı
    Avlasam çöllerde saz ile seni
    Bulunmaz dermanı yoktur ilacı
    Vursam yaralasam söz ile seni.

    Kurulma sevdiğim gözelim deyin
    Bağlanma karayı alları geyin
    Ben bir çoban olsam sen de bir koyun
    Beslesem elimde tuz ile seni.

    Koyun olsan otlatırdım yaylada
    Tellerini yoldurmazdım hoyrada
    Balık olsan takla dönsen deryada
    Düşersem toruma hız ile seni.

    Veysel der ismini koymam dilimden
    Ayrı düştüm vatanımdan ilimden
    Kuş olsan da kurtulmazdın elimden
    Eğer görsem idi göz ile seni.
    aşık veysel

    Tasavvuf’da aşk var


    Hala bir umut var içimde
    aramaktayım seni her yerde
    kalbim yoğunlaştıkca sana
    iradem, kuvvet kazanırcasına

    En büyük yolları geçsem
    engelleri bir, bir elesem
    dağlara, taşlara sorsam
    seni buldururlarmı bana

    Neden bu kadar zorsun bana
    aciz bir varlığım ben sana
    mecnun olup düşsem yollara
    kavuşa bilirmiyim aşkına

    Tek derdim sen ol bu dünyada
    aşkından düşeyim yollara
    kapatayım kendimi iç dünyama
    bütün şiirlerim; feda olsun sana

    Kalbimde; bütünüyle hissetsem aşkını
    acaba kaldırırmı bu beden bunu
    kaldırmasada, kalbim dursada
    bir parça aşkın, yeter bana

    Razıyım ben her şeye
    hazırım varlığını hissetmeye
    seni senden istemekten başka
    çağrem yok bu dünyada

    Varsın deli desinler
    bakıp,bakıp gülsünler
    sözlerimi hor görsünler
    kuru,kuru gürültüler

    Tek derdim sen ol benim
    benliğimi çıkartıp sökeyim
    yeterki seni hissedeyim
    buralardan çekip gideyim

    aşkın; sardımı içimi
    bitirdim ben, benliğimi
    geliyorum; Rabbım sana
    artık umrumda; değil dünya

    Sancar.KIZILKAYA