Ölümü yaklaşmış olan insana kelime-i tevhîd telkîn edilmesi sûnnettir [Müslim, "Cenaiz", 1]. Ona sen de söyle denilmemeli ve sadece yanında kelîme-i tevhîd ve kelime-i şehadet okumalıdır. Bu telkînin amacı, hastanın son nefeste bu sözleri söylemesi ayrıca son sözünün bu kelimeler olmasıdır. Bu bakımdan bu telkînihastanın sevdiği kimseler yapmalıdır. Efendimiz Hz. Muhammed Aleyhi salatu vesselam ölüm halinde olan bir gencin yanına varıp "kendini nasıl hissediyorsun" dedi. Genç, "Allah'tan ümidimi kesmiyor ve günahımdan korkuyorum!" dedi. Bunun üzerine Hz. Efendimiz Hz. Muhammed Aleyhi salatu vesselam şöyle buyurdu: "Böyle bir durumda bu iki haslet bir kulun kalbinde bir araya gelmez. Geldikleri takdirde Allah’u Azze ve Celle o kula ümit ettiğini verir, korktuğundan da onu emin kılar." Yine Ebu Hureyre (r.anh)’dan rivayet edilen bir hadiste Efendimiz Hz. Muhammed Aleyhi salatu vesselam şöyle buyuruyor:"Ölüm meleği ölmek üzere olan bir kişinin yanında gelir kalbine bakar. Orada bir şey bulamaz. Bunun üzerine iki çenesini açıp dilinin damağına yapışık olduğu halde "lâ ilâhe illallâh'' dediğini görür. Bunun üzerine ihlas kelimesi mefhumu sayesinde o kimse bağışlanır.''
