SA’D b. EBİ VAKKAS’I CENNETLİK YAPAN ÖZELLİĞİ Allah Resulü ashabı ile oturmuş sohbet ediyordu. Bir ara onlara döndü ve: – Birazdan şu kapıdan cennet ehlinden biri girecek, buyurdu. Biraz sonra içeri Sa’d b. Ebi Vakkas girdi. Ertesi gün Peygamberimiz aynı sözleri söyledi. Yine Sa’d (r.a) içeri girdi. Üçüncü gün de, aynı şeyler tekrarlandı. Olaya şahit olan genç sahabilerden Abdullah b. Amr, Sa’d’ı (r.a) yakından tanımak istedi. Yanına giderek: – Bu günlerde babama biraz kırıldım. Birkaç gün eve gitmek istemiyorum. Beni misafir eder misin? diye sordu. Sa’d (r.a) kabul edince birlikte eve gittiler. Sa’d’ı (r.a) gözleyen Abdullah b. Amr, üç gün sonra arkadaşlarına gördüklerini şöyle anlattı: “Gece olunca Sa’d Allah’ı zikir ve tesbih ederek yattı. Sabah namazına kadar uyudu. Sabah namazı olunca kalktı, güzelce abdest aldı. Birlikte Mescid-i Nebi’ye gidip namaz kıldık. Namazdan sonra oruç tutmayıp yemek yedi. Üç gün bu şekilde geçti. Onun fazladan bir ibadet yaptığını görmedim. Ancak üç gün boyunca ağzından hayırdan başka bir söz çıkmadı. Onun yaptığı ibadetler bana az geldi. Üçüncü günün sonunda ona, – Aslında babama kırılmamıştım. Allah Resulü seni cennetle müjdeleyince bunun nedenini öğrenmek ve senin gibi olmak istedim. Fakat senin yaptığın özel bir şey göremedim, dedim. Sa’d (r.a): – Ben gördüğün gibiyim, dedi. Ancak bir özelliğim var. Müslümanlar hakkında asla suizan etmem, kötülük düşünmem, dedi. Ben: – Seni cennetlik yapan, işte bu özelliğindir, dedim.” (Ahmed b. Hanbel, Müsned, C 2, s. 719; Beyhakî, Şu’abu’l-îmân, C 5, s. 264.)
