Peygamberimiz Dedesi Abdülmuttalib'in Himayesinde

Efendimiz Dedesi Abdülmuttalib’in Yanında

Babasının vefatıyla yetim kalan Resülullah Efendimiz [sallallahu aleyhi ve sellem] şimdi de öksüz kalmıştı. Hz. Peygamber’i Mekke’ye Ümmü Eymen getirdi ve dedesi Abdülmuttalib’e teslim etti. Bu yetim ve öksüz, zeki ve sevimli yavru vakar ve ciddiyeti ile tanınan dedesi Abdülmuttalib’in sevgi ve şefkatini daha ilk anlardan itibaren kendisine yönlendirmişti. Onu görünce dedesinin yüzü hemen değişiyor, yüreği sevgi ve şefkatle doluyordu. Kâbe’nin gölgesinde, Hicr-i İsmail’de kendisine ait bir minderi vardı. O mindere ne oğulları, ne de diğer insanlar oturabilirdi. O, Kureyş’in reisiydi. Vakur ve heybetli bir insandı. Hiç kimse ona hürmetsizlik edemezdi ve etmezdi. Resül-i Ekrem için ise hiçbir sınır yoktu. O kendisine şefkat kollarını açan, onu görünce heybeti ve vakarı sevgi ve şefkate dönüşen dedesinin minderine de, kucağına da otururdu.