Peygamber Efendimizin Yetimlere Verdiği Önem

Peygamber Efendimizin Yetimlere Verdiği Önem Nasıldır
Peygamberimiz (s.a.v) amcasının oğlu Cafer b. Ebî Talib Mûte Savaşı’nda şehit düşmüştü. Peygamberimiz, bunu duyar duymaz hemen onun evine koşmuş, gözyaşları içinde çocuklarını bağrına basıp koklamıştı. Ardından yasları sebebiyle Cafer’in ailesine yemek hazırlanmasını emretmişti. (İbn Hişam, III, 436) Peygamberimiz (s.a.v) daha sonra da bu aileyle yakından ilgilendi. Cafer’in oğlu Abdullah, Allah’ın elçisinin kendileriyle yakından ilgilendiğini şöyle nakletmektedir: İyi hatırlıyorum, ben ve Hz. Abbas'ın iki oğlu Kusem ile Ubeydullah çocukken bir gün sokakta oynuyorduk. Allah Resulü bir binekle yanımıza geldi. Beni göstererek: Şunu bana kaldırın!” dedi ve beni ön tarafına oturttu. Kusem'i de göstererek: Şunu da kaldırın!" dedi. Onu da terkisine aldı. Efendimizin amcası olan Abbas Kusem'den çok Ubeydullah'ı severdi. Buna rağmen Resulullah Efendimiz amcasından çekinmedi ve terkisine Kusem'i bindirdi. Sonra üç defa başımı okşadı ve her okşayışında: Allah’ım! Cafer'in evlatlarına sen sahip çık! diye dua etti. (İbn Hanbel,205

Dinimiz, yetimlerin gözetilmesini istemiş, onların mallarının haksız bir biçimde ellerinden alınmasını şiddetle yasaklamıştır. Kur’an’da, Ergenlik çağına erişinceye kadar yetimin malına onun iyiliği için olmadıkça dokunmayın” (En’âm suresi,152) buyrulmaktadır.peygamberimiz(s.a.v)de bu konuda son derece hassas davranmış, birçok kez bu konu üzerinde durmuştur. O, bir hadisinde; Helak edici olan yedi şeyden çekininiz! buyurmuş da kendisine! Ey Allah’ın Resulü onlar nedir? diye sorulmuş,Peygamberimiz (s.a.v) Allah’a şirk koşmak, sihir yapmak, haklı bir sebep olmaksızın Allah’ın haram kıldığı bir cana kıymak, faiz yemek, yetim malı yemek, düşmana hücum gününde kaçmak, iffetli kadınlara zina iftirasında bulunmak. cevabını vermiştir. (Ebu Davud, Vesaya, 10). İnsanları helake sürükleyecek şeylerden biri olarak yetimlerin mallarını yemeyi zikreden Peygamberimiz, bu kötü davranıştan müminlerin şiddetle kaçınmalarını istemiştir.
Bir kimse sırf Allah rızası için bir yetimin başını okşarsa, elinin dokunduğu her saç teline karşılık ona sevap vardır. (İbn Hanbel, V, 250) buyuran Peygamberimiz (s.a.v) Ashabı, bu müjdeye ulaşmak, İslam dininin emirlerine uymak ve yetimleri gözetmek konusunda âdeta yarış ederlerdi. Hazret-i Ömer’in oğlu, sofrasında bir yetim bulunmadan yemek yemezdi. Yolculukta bile, bir yetim bulur, yemeğe öyle başlardı. Şu rivayet onun bu konudaki hassasiyetini göstermektedir: Hasan’dan rivayet edildiğine göre: Bir yetim, İbn Ömer’in yemeğinde hazır bulunurdu.