Efendimiz Hz. Muhammed (Aleyhi salatu vesselam)'ın Annesi Hz. Amine'nin Suudi Arabistan'ın Ebva Bölgesi'ndeki kabri,bir tepede yer alıyor. Hz. Âmine'nin Defni Efendimiz Hz. Muhammed (Aleyhi salatu vesselam) ile Ümmü Eymen donakalmışlardı. Âdetâ dilleri tutulmuştu. Konuşan sadece Kâinatın Efendisinin gözyaşlarıydı. Ümmü Eymen bir ara kendisini toparladı ve Efendimiz Hz. Muhammed (Aleyhi salatu vesselam) gözyaşlarını sildi. Sonra da bağrına basarak teselliye çalıştı: "Üzülme, ağlama, canım Muhammedim," dedi. "İlâhî kadere karşı boynumuz kıldan incedir. Can da Onun, mal da. Hepsi bize emânet. Emâneti nasıl vermişse, öyle de alır." Efendimiz Hz. Muhammed (Aleyhi salatu vesselam) derin bir iç çektikten sonra, "Ben de biliyorum. Onun hükmüne her zaman boyun eğerim. Ancak anne yüzü unutulmayacak bir yüzdür. O yüzü tekrar göremem diye üzülüyorum" dedi. Sonra da derhal kendini toparladı ve gözyaşlarını silerek Ümmü Eymen'e, "Haydi, o emâneti Sahibine teslim etti. Biz de onun na'şını toprağa teslim edelim, rahat etsin" dedi. Dünyanın en bahtiyar annesi Hazret-i Âmine'nin cesedini orada toprağın bağrına tevdi ettiler. Ruhu ise, Kâinatın Efendisini bağrından çıkardığı için, kimbilir, ne kadar yükseklerde meleklerle bayram ediyordu.