Peygamber Efendimizi (s.a.v.) sevmek neden önemlidir?

Peygamber Efendimizi (s.a.v.) sevmek neden önemlidir?

Peygamberler, Allah’tan (c.c.) aldıkları vahyi insanlara aktarmak ve onlara doğru yolu göstermek üzere gönderilmiş elçilerdir. Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v.) de son peygamber ve son elçidir. O, diğer peygamberler gibi Yüce Allah tarafından kendisine verilen peygamberlik görevini layıkıyla yerine getirmiş, inkâra sapan ve haktan uzaklaşan insanları Allah’ın (c.c.) varlığını ve birliğini kabul etmeye davet etmiştir. O, küfrün, şirkin ve ahlaksızlığın yaygınlaştığı Cahiliye toplumuna karşı tevhit, adalet ve merhamet gibi İslam dininin temelini oluşturan değerleri var gücüyle savunmuştur. Peygamberimizin (s.a.v.) bu çabası Kur’an-ı Kerim’de şöyle anlatılır: “...O (Peygamber), onlara iyiliği emreder, onları kötülükten alıkoyar. Onlara iyi ve temiz şeyleri helal, kötü ve pis şeyleri haram kılar. Üzerlerindeki ağır yükleri ve zincirleri kaldırır. Ona iman edenler, ona saygı gösterenler, ona yardım edenler ve ona indirilen nura (Kur’an’a) uyanlar var ya, işte onlar kurtuluşa erenlerdir.” (A’râf suresi, 157. ayet)

Dinimizde Peygamber Efendimizi sevmek, Yüce Allah’ın sevgisine ve affına ulaşmanın yollarından biri olarak kabul edilir.
Yüce Allah, onu İslam dinini insanlara açıklaması için görevlendirmiş ve birtakım üstün özelliklerle donatmıştır. O, kendisine tabi olanlara daima doğru yolu gösteren bir rehber, tüm insanlar ve özellikle Allah’a ve ahiret gününe inananlar için en güzel örnek olmuştur. Peygamberimizi sevmek, Yüce Allah’ın seçtiği ve peygamberlik görevi verdiği bir insan olması bakımından imanımızın gereğidir. Yerine getirilmesi istenen bir hükümdür.

Dinimizde Peygamberimizi (s.a.v.) sevmek ve ona değer vermek ebedî âlemdeki kurtuluşa vesile olarak görülmüştür. Yüce Allah, peygamber sevgisini kendi sevgisinden ayrı tutmamış, bu yönüyle peygamber sevgisi Allah’ın (c.c.) insanlar üzerindeki bir hakkı olarak kabul edilmiştir. Kur’an-ı Kerim’de müminlere peygamber sevgisinin gereği anlatılmış, dünyanın geçici ve aldatıcı hâllerinden hiçbirinin peygamber sevgisinden daha önemli görülmemesi gerektiği belirtilmiştir. Bu husus, Tevbe suresi 24. ayette şu şekilde vurgulanır: “De ki: Eğer babalarınız, oğullarınız, kardeşleriniz, eşleriniz, aşiretiniz, kazandığınız mallar, kesada uğramasından
korktuğunuz bir ticaret ve beğendiğiniz meskenler size Allah’tan, peygamberinden ve onun yolunda cihattan daha sevgili ise, artık Allah’ın emri gelinceye kadar bekleyin! Allah fasık topluluğu doğru yola erdirmez.”