Namazda secde Allah Azze ve celle'ye ta’zimde bulunur ve bu secde, her rek’atta birbiri ardınca iki defa yapılır. Namazda secde için yere alın konulduğu halde -bir özürden dolayı- burun konulmasa secde yine caiz olur. Lakin bir özür yoksa mekruhtur ve burun konulduğu halde bir özürden dolayı alın konulmasa secde ittifakla caiz olur. Bir özür yoksa İmam-ı azam’a göre mekruh olmakla beraber caizdir ve İmameyne göre caiz olmaz. Bir özür olsa da yanak ya da çene ile secde yapılamaz ve alında veya burunda secdeye mani bir özür bulunsa başı ile ima ederek yapılır. Secdede elleri, dizleri yere koymak sünnettir , lakin İmam-ı Züfer, İmam-ı Şafii ve İmam Ahmed’e göre farzdır. İki ayağın yahut bir ayağın parmakları yere konulmadıkça secde caiz olmaz ve muhtar olan kavil (tercih edilen görüş) budur. Bir ayağın yalnız bir parmağını ya da ayağın yalnız üstünü yere koymak yetmez. Rüku ve secde rükünlerinin yerine getirilmiş olması için rüku ve secde denilebilecek kadar bu vaziyetlerde durmak kafidir. Rükuda “Sübhane Rabbiye’l-azim” ve secdede “Sübhane Rabbiye’l-a‘la” tesbihlerini okumanın sünnet miktarının en azı üçer kere okumaktır. Ortası beş, kamili de yedişer tesbih okumaktır ve tek başına namaz kılan beş kereden az okumamaya gayret etmelidir. Ancak imam olan zat, cemaatin rızası bulunmadığı taktirde üçten ziyade tesbihte bulunamaz ve cemaatı usandırmak, kaçırmak uygun değildir. Her rek’atta iki secde yapılır ve bunlardan biri kasten terk edilse namaz fasit olur, bozulur. Sehven terk edilse selamdan sonra dahi hatırlansa namaza aykırı bir şey yapılmamış ise secdeye varılır, sonra son ka’de iade edilerek (ettehiyyatü ve salevat okuyarak) sehiv secdeleri yapılır. (B. İslam İlmihali)
