Namazlarda rüku bir rükündür ve farzdır. Kıraattan (Fatiha ve bir sure veya üç ayet okuduktan) sonra eğilerek rüku yapılır. Rükuda erkeklerin başı ile arkası yani (sırtı) bir hizada, düz olur, elleri dizlere kadar varır. Bu tam bir rükudur. Namaz kılan, rükua vardığında tam bu vaziyette bulunmazsa bakılır, eğer kıyama daha yakın görülürse, rükuu sahih olmaz, fakat rüku vaziyetine yakın görülürse sahih olur. Oturduğu yerde namaz kılan kişi, rüku ederken alnı dizleri hizasına gelecek şekilde arkasını eğmelidir. Rüku şeklinde kanbur olan kişinin rüku için başını biraz eğmesi lazımdır ve kanburluğu rüku sayılmaz. İmama rüku halinde iken yetişen kimse, ayakta tekbir alıp sonra rükua gider ve bu tekbiri rükua yakın bir vaziyette alsa namazı fasit olur, imama uymuş olmaz. İmama rükuda iken yetişip uyarak rükua varan kimse, o rekatı imam ile kılmış sayılır. Ancak imam rükuda iken tekbir alıp da imam rükudan kalktıktan sonra rükua giden kimse, o rekata yetişmiş olmaz. O mesbuk olmuştur: İmamın selamından sonra imamla kılamadığı rekatları tek başına kılıp namazı tamamlar. İmama rükuda yetişen kişi, bir kere “Allahü ekber” diye namaza başlar ve hemen rükua gider ve bu bir tekbirle hem iftitah, hem de rüku tekbirini almış olur. İmama uyan kimse, imamdan önce rükua gidip daha imam rükua gitmeden başını kaldırsa rüku etmiş olmaz. İmam rükuda iken rükunu iade etmezse namazı bozulur. İmamdan önce rükudan, secdeden başını kaldıran hemen rükua ve secdeye dönmelidir ki, imama uymuş olsun. (B. İslam İlmihali)
