Her tabakada râvîleri üçten aşağı düşmeyen hadise "meşhur hadis" veya "müstefîz hadis" denir. Sahih, hasen ya da zayıf olabilen meşhur hadis tâbiun döneminde tevatür derecesine ulaşmıştır. Sahih ve hasen olan meşhur hadis, dinde delildir, hükmü bağlayıcıdır. Hanefîlere göre meşhur hadis, ilmi yakine yaklaşık bir değerde, kuvvetli zan ifade eder. Buna ilm-i tuma'nîne denir. İlm-i tuma'nîne, bir bilginin doğruluğunun kesin olduğu konusunda gönlün yatıştığı bilgidir. Bunun için Hanefîlere göre meşhur hadis, delil olması ve hükmünün bağlayıcılığı yönünden mütevatir haber gibidir. Hadisçilere göre meşhur hadis özellikleri taşımadığı veya hiçbir isnâdı da bulunmadığı halde, insanlar arasında yaygın hale gelmiş sahih veya zayıf rivâyetlere de meşhur ya da "müstafîz" denmiştir.
