Kur’an, “okumak, tilavet etmek” manalarındaki “ka-ra-e” fiilinden türetilmiş bir kelime olup “okunan, tilavet edilen” demektir. “el-Kitap”, “et-Tenzîl”, “ez-Zikr”, “en-Nûr” gibi 55, bir rivayete göre 90’a ulaşan isimleri vardır. Kur’an-ı Kerim, Allah’ın kelamıdır. Lafzı da, manası da ilahîdir. Bu yüzden onu, Peygamber Efendimizin bir sözü kabul etmek yanlıştır. Cebrail -aleyhisselam- tarafından vahy olarak 23 senede parça parça ulaştırılmıştır. Arapça olarak indirilmiştir. Kur’an-ı Kerîm, ayet ve sûrelerden oluşur. ayet, “mûcize, alamet, ibret, hayrette bırakan görülmemiş iş ve delil” manalarına gelir. Kur’an’ın ayetleri, bazen bir harften oluşur. (Bkz: Sad, 1; Kaf, 1; Kalem, 1) Bazen de bütün sayfayı dolduracak kadar peşpeşe uzun cümlelerden bir araya gelir. (Bkz: el-Bakara, 282) Kur’an-ı Kerîm’deki ayetlerin 6.666 olduğu şeklindeki bilgi, hatalı bir bilgidir. Genellikle kabul edilen şekli, 6.236’dır. Bu ayetlerin sayısının biraz fazla, biraz eksik olduğu ile ilgili de rivayetler vardır. Bu fark, Kur’an’daki kelimelerin artıp azalması şeklinde değil, aynı cümlelerde farklı duraklar kabul edilmesinden kaynaklanır. İlk indirilen ayetler, Alak Sûresi’nin baş tarafında bulunan (1-5). ayetlerdir. En son inen ayet ile ilgili de birkaç rivayet vardır. Bir kısmı, Veda Haccı esnasında Arafat’ta inmiş olan “Bugün size dininizi ikmal ettim…” (el-Maide, 3) ayet-i kerîmesinin son ayet olduğunu söylerken çoğunluk, Bakara Sûresi’nin 281. ayet-i kerîmesini esas alır: “Allah’a döndürüleceğiniz, sonra da herkese hak ettiğinin eksiksiz verileceği ve kimsesin haksızlığa uğratılmayacağı bir günden sakının!..” Genel olarak hicretten önce indirilmiş ayetler, “Mekkî”; hicretten sonra indirilen ayetler de “Medenî” kabul edilir. ayetlerin, hangi olay veya hangi sebeple alakalı olarak indirildiği hususunu araştıran ilme, “Sebeb-i Nüzûl” veya “Esbab-ı Nüzûl” denir. Bu ilim dışında, “Kur’an İlimleri” başlığıyla pek çok yan ilim dalı doğmuştur. Sûre; “yüksek mevkî, şeref, güzel ve yüksek bina, sûr” manalarına gelir. Kur’an-ı Kerim’de 114 sûre vardır. Her bir sûrenin içi, yani ayetlerin dizilişi “tevkîfî”dir. Peygamber Efendimizin sıraladığı şekildedir. Sûrelerin bugünkü hali ile sıralanmasında, ashabın içtihadının bir miktar tesiri olduğu da kabul edilmiştir. Sûreleri birbirinden ayıran besmeleler, genel kabule göre, müstakil ayet olmakla birlikte o sûrenin bir parçası değildir. 113 sûrenin başında besmele vardır. Tevbe Sûresi besmele ile başlamaz; Neml Sûresi’nde de biri başında, biri de ayetlerin arasında olmak üzere iki besmele vardır. Dolayısıyla Kur’an-ı Kerîm’de toplam 114 besmele bulunmuş olmaktadır. Kur’an-ı Kerîm; Fatiha Sûresi ile başlayıp Nas Sûresi ile tamamlanır. En uzun sûre, 286 ayetli Bakara Sûresi, en kısa sûre de 3 ayetten oluşan Kevser sûresidir. Peygamber Efendimize vahiy, bazen birkaç ayet, bazen de sûre şeklinde inmiş; O da bu inen vahiyleri ezberlemekle birlikte yanındaki vahiy katiplerine yazdırmıştır. O günkü yazı malzemeleri çok gelişmemiş olduğundan deri, tahta, kemik vs. gibi malzemelere kaydedilen bu Kur’an-ı Kerimler, Hazret-i Ebûbekir zamanında bir araya getirilmiş ve iki kapak arasında toplanmıştır.
