Müminlerin küçük yaşta ölen çocukları, ailelerine şefaatçi olurlar. Şefaat etme hakkının Allah Azze ve Celle, başta Peygamberimiz'e (s.a.v) olmak üzere tüm nebilere, meleklere, Allah'ın sevgili kulları olan velilere, şehitlere ve küçük yaşta vefat eden mümin çocuklara vermiştir. Çocukların ahirette şefaatçi olmalarının temelinde, elbette onları Allah'ın bir ikramı bilmek, Cenab-ı Hak onları aldığı zaman arkalarından isyana düşmek ve Allah'ın hükmüne teslim olmak, sabır içinde şükretmek, vereninde alanında Allah Azze ve Celle olduğunu bilmek, onları bir hediye ve emanet olarak kabul etmek ve Allah alırken de, yani onları mezara koyarken de onları mezara değil, Allah'ın rahmetine teslim ettiğinin şuurunda olmak gerekir. Enes b. Malik'in (r.a) anlattığına göre, adamın birinin küçük bir çocuğu vardı Resullah'ın (s.a.v) yanına geldiğinde onuda beraberinde getirdi. Bir gün bu çocuğu öldü. Babası üzüntüden dolayı evine kapandı. Hz. Peygamber onu birkaç gün görmeyince nerede olduğunu sordu. Sahabiler, -Ya Resulallah! O adamın sizin yanınıza gelip giderken getirdiği çocuğu öldü, dediler. Allah Resulü, -Keşke bana bundan haber verseydiz, dedi. Ardından, -Haydi kalkın, kardeşimizin tazyesine gidelim, buyurdu. Adamın evine girdiklerinde onun bir köşede üzgün üzgün oturduğunu gördüler. Adam, - Ya Raulallah! O benim yaşlılık ve zayıflık günlerim için bir umuttu, dedi. Resul-i Ekrem (s.a.v) - Senin o çocuğuna kıyamet günü " Haydi cennete gir" denilir. O, " Ey Rabbim, ya annem ya babam ne olacak!" der. Onatam üç defa cennete girmesi söylenir, ama o her defasında anne babasını yanında ister. Sonra ona şefaat hakkı verilir,sizin hepinizi cennete götürür. Bu durum seni sevindirmezmi, der. Resulullah 'tan (s.a.v) bu müjdeliri işitince adamın üzüntüsü gider. (Ali el-Müttaki,Kenzü'l-Ummal,nr.42960.bk. Ahmed b.Hanbel, el-Müsned,5/35;İbn Hibban, es-Sahih, nr. 2936;Hakim, el--Müstedrek,1/384.)
