Malik bin Dinar hazretleri bir hatirasini söyle anlatir: "Bir gün toprakla oynayip bazan gülen bazan aglayan bir cocuga rastladim... Önce cocuga selam vermek istedim... Fakat kibirden selam vermedim... Hemen nefsime; "Ey nefis! Peygamber efendimiz büyüklere de kücüklere de selam verirdi." diyerek cocuga selam verdim... Cocuk; "Ve aleyküm selam, ey Malik bin Dinar!" diye cevap verdi... Hayret icinde kalarak cocuga; "Sen beni hic görmedigin halde nasil tanidin?" diye sordum... Cocuk; "Ruhlar aleminde benim ruhumla senin ruhun karsilasti... Orada bizi Allahü Teala karsilastirdi..." dedi. Cocuga; "Akil ile nefs arasinda ne fark var?" diye sorunca, cocuk; "Nefsin seni selamdan men etti... Aklin ise seni selam vermeye tesvik etti..." diye cevap verdi. "Sen neden toprakla oynuyorsun?" diye sordum... Cocuk; "Topraktan yaratildik, yine topraga karisacagiz." dedi... Ben yine; "Seni bazan aglarken, bazan gülerken görüyorum... Sebebi nedir?" diye sordum. "Rabbimin azab edecegini hatirladigim zaman agliyorum... Rahmetini hatirladigim zamansa tebessüm ediyorum." dedi. "Ey ogul! Senin hangi günahin var ki agliyorsun?" diye sorunca, cocuk; "Ey Malik! Böyle söyleme. Zira ben, anam ates yakarken, kücük odun olmadan, büyüklerin tutusmadigini gördüm." diye cevap verdi." __________________
