Öğretmen olanlar bilirler,sınıfta çocuklara ne sadece sevgiyle ne de sadece korkutarak yaklaşmamalısınız.Sadece öğretmeni seven öğrenci şımarıp bir daha laf dinlemez olur ve ders anlatmaya fırsatınız bile olmaz...Öğretmenden sadece korkan öğrenciyse öğretmeni de ve dolayısıyla dersi de sevmediği için dersten yine verim alamaz... Formasyon derslerinde hep bunu tavsiye ederlerdi hocalarımız;Çocukların sizi ve dolayısıyla dersinizi sevmesini ama aynı zamanda sözünüzü de dinlemesini istiyorsanız "tatlı sert öğretmen"olun...Hatta öğrenci velileri bile bu tür öğretmenlerden daha hoşnut olurlar... Bu psikolojik bir formül olsa gerek...Sevgi + korku = Saygı diye... Hatta ebeveynlikde de bu böyledir...Çocuk ebeveyninden hem korkacak hem de ebeveynini sevecek ki sonuçta onlara karşı saygı duysun... Öğretmenlikte ve ebeveynlikte Allah'ın "Rab" ismi tecelli ediyor...Yani varlıkları terbiye etme,tasarruf etme,idare etme ismi...Demek ki terbiye etme metodu böyle olmalı fıtraten...Sonra düşündüm,Rabbim beni nasıl terbiye ediyor? Gökgürültüsünden korkup "Allahuekber" demem aklıma geldi... Gökgürültüsünün sahibini düşündüm;Allah'tı."Allahuekber " derken kime sığındığımı düşündüm..O da ;"Allah"tı...O'ndan korkup O'nun şefkatine sığınmaksa o anki halimi teskin edebilecek tek şeydi...Aynı validesinin tatlı tokadından korkup yine validesinin şefkatli sinesine sığınan çocuğun duyduğu huzur gibi... Evladımın başına bir sıkıntı gelme ihtimalini düşündüğüm anda "Allahım sen koru" diye O'ndan gelebilecek bir musibetten yine O'na sığındığımı düşündüm.O'ndan korkup,O'nun şefkatine sığındığımı yine... Korktuğum ne varsa altından bu maden çıktı...Çok tatlıydı Allahtan korkmak.Korkunun içine huzuru yerleştiren Rabbimden korkmak...Korkunun içine huzuru yerleştiren Rabbimden korkmak... Sonra yine düşündüm...O'ndan korkmak çok tatlıydı...Peki ya O'nu sevmek? Seyda'nın dediği gibi;"Rabbinden korkmak bu kadar tatlıysa onu sevmek ne kadar tatlıdır?Sen kıyas et..."
