İ'TİMAD-I NEFS: Nefse güvenmek, bir iş için lazım olan çalışmaları ve sebeplere yapışmayı bırakarak o işi başarırım diye kendine güvenmek. İslam dîni, çalışmayı ve Allahü tealaya tevekkül etmeyi (güvenmeyi) emr eder. Îtimad-ı nefs, İslamiyet'in emirlerine karşı gelmektir. Mantık ilmine de uygun olmayan îtimad-ı nefs, egoistliğe (bencilliğe) ve kendini beğenmeye yol açar. "Başkasının yum ruğunu yemeyen kendi yumruğunu batman taşı sanır" atasözü, îtimad-ı nefsin yanlış olduğunu göstermektedir. Hakîkî bir müslüman îtimad-ı nefs yerine, elden geldiği kadar sebeplere yapıştıktan sonra Allahü tealaya tevekkül eder, güvenir. (Seyyid Abdülhakîm Arvasî) İslam düşmanları, insan îtimad-ı nefs etmeli diyor. Müslümanlar ise, yalnız Allah'a güvenmelidir diyor. İslam düşmanları tevekküle (Allahü tealaya güvenmeye) inanmadıklarından, tevekkülden alınan kuvvet ve cesaretin yerini boş bırakmamak için îtimad- ı nefs sözüyle bu ihtiyacı karşılamak zorunda kalmışlardır. (Mustafa Sabri)
