İslamiyetten Evvvel Cahiliye Dönemi Cahiliyye; insanın Allah'ı gereği gibi tanımaması, ona kulluk etmekten uzaklasmaşı, onun ilahi hükümlerine değil de kişinin kendi heva ve hevesine uyması, insanların koyduğu emir ve yasaklara, siyasi sistem ve düsüncelere inanmasıdır. Kur'an-i Kerim'de: "Onlar hala Cahiliyye devri hükmünü mü istiyorlar? Gerçeği bilen bir millet için Allah'tan daha iyi hüküm veren kim var?" [el-Maide, 5/50] buyurulur. İslam'ın hakim olmadığı ortamlar Cahiliyye çaglarıdır. Ama ilahi bilginin kaynağından yoksun olan ortamlardır. İslam'in gelişinden önceki dönemde yasayan müşrikler Yüce Allah'a isyan etmiş, onun hükümlerine sırt çevirmiş bir toplum olarak son derece ilkel ve cahil hayat sürdürmüşlerdi. Cahiliyye döneminde; Faiz Oranlari Çok Büyüktü Faizcilik Araplar arasında o kadar yerleşmişti ki ticaretle onun arasını ayıramıyorlar; [Faiz de tıpkı alış-veriş gibi] diyorlardı. Bunun üzerine inen ayette: [Allah alış-verişi helal, faizi ise haram kılmıştır. ] [el-Bakara, 2/275] buyrulmuştur. Kadına değer verilmez, hak ve hukuku tanınmazdı Kadın adeta bir eşya gibi telakki edilip miras alınırdı. Biri ölüp karısı dul kalınca ölenin varislerinden gözü açık biri hemen elbisesini kadının üzerine atardı. Kadın daha önce kaçıp bu halden kurtulamazsa artık onun olurdu. Kız Çocukları Diri Diri Toprağa Gömülürdü Cahiliyye Arapları’nın kötü adetlerinden biri de kız çocuklarını diri diri toprağa gömmeleriydi. Onlar bunu namuslarını korumak veya ar telakki ettikleri için, bazıları da sakat ve çirkin olarak doğduklarından yapıyorlardı. Ekin ve hayvanlarını iki kısma ayırıyor bir kısmını Allah’ın böyle emrettiğini sanarak Allah’a veriyor ve bir kısmını da Allah’a eş koştukları putlarına ayırıyorlardı. Onlar bu batıl inanç ve adetlerinde biraz daha ileri giderek Allah’ın payına düşeni alıyorlar, onu eş koştukları putların payına ekliyorlardı. Ama putlarının payından alıp öbürüne ilave ettikleri görülmüyordu. “Allah’ın yarattığı ekin ve hayvanlardan O’na pay ayırdılar ve kendi iddialarına göre: “Bu Allah’ındır, Şu da ortak koştuklarımızındır” dediler. Ortakları için ayırdıkları Allah için verilmezdi. Fakat Allah için ayırdıkları ortakları için verilirdi. Bu hükümleri ne kötüydü!” [el-En’am, 6/136]. Fuhuş Kadınlar ve Erkekler Arasında Yaygındı Cariyelerini zorla fuhuşa sürükleyenler vardı. Kocanın birkaç metresi olduğu gibi, kadının da başkalarıyla ilişkide bulunması, bazı çevrelerce nefretle karşılanmayan bir davranıştı. İçki İçerlerdi Şarap içmek adeti çok yaygındı. Şairleri her zaman içki ziyafetinden bahseder, içki şiirleri edebiyatlarının büyük bir kısmını teşkil ederdi. Puta Tapma Yaygındı Cahiliyye insanları Allah’ın varlığını kabul etmekle beraber putlara taparlardı. Kumar Oynarlardı Cahiliyye çağında kumar da çok yaygındı. Cahiliyye Arapları kumar oynamakla övünürlerdi. Öyle ki kumar meclislerine katılmamak ayıp sayılırdı. Onların şairlerinden biri karısına şöyle vasiyette bulunur: [Ben ölürsem, sen, aciz ve konuşma bilmeyen, iki yüzlü ve kumar bilmeyen birini isteme.] Tefecilik Yaparlardı Tefecilik almış yürümüştü. Para ve benzeri şeyleri birbirlerine borç verirler; kat kat faiz alırlardı. Borç veren kimse, borcun vadesi bitince borçluya gelir: “Borcunu ödeyecek misin, yoksa onu artırayım mı?” derdi. Onun da ödeme imkanı varsa öder, yoksa ikinci sene için iki katına, üçüncü sene için dört katına çıkarır ve artırma işlemi böylece kat kat devam ederdi. Bunun dışında hayvanlarla ilgili şu adetleri de vardı: Deve beş batın doğurup, beşincisinde erkek doğurursa kulağını çentip azat bırakırlardı. Koyun dişi doğurursa kendileri için; erkek doğurursa putları için olurdu. Şayet biri erkek, biri dişi olmak üzere ikiz doğurursa, dişinin hatırı için erkeği de kesmezler ve buna [Vasile] derlerdi. Bir erkek devenin soyundan on döl alınırsa onun sırtı haram sayılır, su ve otlakta serbest bırakılırdı. Kimse ona dokunmazdı. Cahiliyye; bir şeyi gerçeği dışında bilmek, anlamak ve buna göre amel etmek demektir. Bu duruma göre Cahiliyye; insanın ve toplumun İslam öncesi ve İslam dışı bir yaşayış biçimiyle yaşaması demektir. Doğru yolun zıddı, ilmin aksi olan, eskiyen ve değişken olan, bölgelere,kavimlere ve anlayışlara göre kurulan her türlü İslam dışı rejimler; cahili sistemler ve hükümlerdir.
