İslamın Amacı Cenab-ı Allah insanlara hayatları boyunca uyması gereken kurallar koymuş ayrıca bunlara uyan kişilerin cennetle mükafatlandıracağını vadetmiştir. Yalnız inananlar bu emirleri cenneti kazanmak için değil Yüce Allah emrettiği için yapmaktadır. Hakçası dinimiz ihlasla yapılan ibadetlerin Allah katında en güzel ibadet olduğunu buyurmaktadır. İhlas ise yapılan işin hiç bir dünyevi vede uhrevi mükafatı düşünülmeden sadece Cenab-ı Allah emrettiği için yapmaktır. İhlas; Ferdin, ibadet ve taatinde Cenab-ı Allah’ın emir, istek dahası ihsanlarının dışında her şeye karşı kapanmasıdır. Abd ve Mabud münasebetlerinde sır tutucu olması, tabiri diğerle, vazife ve sorumluluklarını O emrettiği için yerine getirmesi, yerine getirirkende Onun hoşnutluğunu hedeflemesi ve Onun uhrevi tevecühlerine yönelmesinden ibarettir. Ki, saflardan saf sadıkların en önemli vasıflarından biri sayılır. İhlas bir kalb amelidir, ve Yüce Allah da kalbi temayüllerine nazaran insana değer verir. Evet: "O, sizin suret, şekil ve dış görünüşlerinize değil, kalblerinize va kalbi temayüllernize bakar." (Müslim, Birr, 33) İhlas, Allah tarafından temiz kalblere bahşedilmiş, azları çok eden, sığ şeyleri derinleştiren ayrıca sınırlı ibadet ve taati sınırsızlaştıran öyle sihirli bir kredidir ki, insan, onunla dünya ve ukba pazarlarında en pahalı nesnelere talip olabilir vede onun sayesinde alemin sürüm sürüm olduğu yerlerde hep elden ele dolaşır. İhlasın bu sırlı gücünden dolayıdır ki, Allah Rasulü (s.a.v.) "Dini hayatında ihlaslı ol, az amel yeter." (Münavi, Feyzul Kadir, I, 216) buyurur. Ve, "Her zaman amellerinizde ihlası gözetin, zira Allah, sadece amelin halis olanını kabul eder." (Münavi, Feyzul Kadir, I, 217) diyerek, amellerin ihlas yörüngeli olmasına tenbihte bulunur. İhlas, kul ile Mabud arasında bir sırdır ayrıca bu sırrı Allah, sevdiklerinin kalbine koymuştur. Özetle ihlas; bu dünyada, özellikle uhrevi hizmetlerde en mühim bir esas, en büyük bir kuvvet, en makbul bir şefaatçi, en sağlam bir dayanak noktası, bizi hakikata ulaştıran en kısa bir yol, en makbul bir manevi duadır. Bizi maksatlarımıza ulaştıran en kerametli bir vesile, en yüksek bir haslet, en safi bir ubudiyettir... (bk. Lem'alar, Yirmi Birinci Lem'a)
