İslamiyet'te edebin ehemmiyeti nedir? Edep, İslam nazarında o kadar önemlidir ki, onu kısaca tavsif etmek için "İslam, edepten ibarettir" denilebilir. Şu nedenle ki İslami emirlerin tamamı, aynı zamanda edep icabıdır ve sınırlamalar ise edebe muhalif olan şeylerdir. İbn-i Abbas (r.anh) şöyle buyurur: “Bütün edeplerin başı, hem rahatlıkta hem de darlıkta Allah Azze ve celle'nin emirlerine riayet etmek ve yasaklarından kaçınmaktır.” Mü’minin edep ve ahlakının güzel olması, imanının da son derece kuvvetli olduğunun bir göstergesidir.(Bkz. Ebu Davud, Sünnet, 15/4682.) Açıkçası edep, aynı durumda kamil imanın bir aynasıdır. Edep, hayvani niteliklerden kurtulup insani meziyetlerle ziynetlenmektir. Edep, her işin usulüdür. Edep eksikliği ile gerçek insanlık seviyesine ulaşmak, mümkün değildir. Çünkü insan, bedeni ile değil, asıl yüksek ruhi nitelikleriyle insandır. Yani, bir kimsenin edepli olması, sahip olduğu bütün dünya hazinesinden daha hayırlıdır. Edep, şeytanın düşmanıdır ve bu nedenle çocuğuna edep öğretmeyen anne baba, şeytana bir dost kazandırmaktadır. Edepli kimse, maddi ve manevi her türlü beladan ve şeytanın şerrinden muhafaza olunur. Ahlakın en mükemmeli ve edebin en üstünü, dinde edep, yani Allah Azze ve celle'ye karşı gösterilen edeptir ki, tasavvufun en mühim gayesi de budur. Allah Azze ve celle'ye karşı edepten sonra, O’nun Rasulü’ne gösterilecek edep gelir ve bu edepleniş, üstada, anne babaya, müminlere ve silsile halinde bütün mahlukata uzanır. Enes bin Malik (r. anha) Allah Rasulü’nün edep ve ahlakını şöyle anlatır: "Resul-i Ekrem Efendimiz, (s.a.v) kesinlikle hakaret etmez, mübarek ağzından kaba bir söz çıkmaz ve lanet etmezdi. Birimizi azarlayacak olduğunda sadece: –Allah iyiliğini versin, ona ne oluyor ki!.. derdi.” (Buhari, Edeb, 38, 44)
