Kur'an'da, Cenab-ı Allah’tan korkmayanlar kadar, rahmetinden ümit kesenlerin de din çerçevesinin dışına çıkma tehlikesiyle karşılaşabileceklerine dair ciddi uyarılar yapılmıştır. 1. Başta büyük günahlar olmak üzere, devamlı ve ısrarıyla kişinin imanını sarsan her günah tövbe etmemek şartı ile kötü akıbete ve imansız gitmeye sebep olabilir. Bilhassa hangi günah olursa olsun, patavatsız ve de pervasızca yapılması halinde, kişinin iman şuurunu zedeler, vicdanındaki Allah saygısı ve sevgisi kaybolmaya yüz tutabilir ve hemen akabinde bir ölüm vaki olursa kötü son riskiyle karşı karşıya kalabilîr. Nitekim, bir hadis-i şerifte “Tövbe-istiğfar ile karşılanan bir günah büyük de olsa küçülür, büyüklüğünü kaybeder. Buna mukabil küçük de olsa ısrarla sürdürülen bir günah küçük olarak kalmaz gittikçe büyük bir günah haline gelir.” anlamına gelen bir ifadeden de anlaşıldığı gibi, önemli olan Cenab-ı Allah'a karşı saygı ve sevgisini yitirmemek, nefis ve şeytana uyduğu takdirde derhal onun rahmetinin dergahına iltica etmesini bilmektir. Bu açıklamalardan da anlaşıldığı gibi, prensip olarak (şu günah kişiyi imansız götürür) diye söyleme imkânımız yoktur. Oysa her günahta küfre götürecek bir yol vardır ve o yolda fazla yürümeden yolu değiştirmek imanın bir gereğidir. İmam Gazali ayrıca “Yalan söyleyerek velayet ve keramet sahibi olduğunu iddia edenlerin de böyle bir tehlikeyle karşılaşabileceğine dair” görüşlerin bulunduğuna işaret etmiştîr (İhya,1/130). 2. Görünürde iyi işler yaptığı halde, imansız kabre girmş bir kimse mutlaka samîmiyetsizliğinden girmiştîr. Cehenneme girmeyi hak etmeyen hiç kimse cehenneme girmeyeceği kesindir. Cenab-ı Allah’ın sonsuz merhamet ve adaleti böyle bir haksızlığa asla izin vermez. Onlarca ayette “Allah’ın kimseye zerre miskal haksızlık etmeyeceği ”ne dair kesin ifadeler dururken, böyle bir ihtimale ihtimal vermek, Allah Azze ve celle'ye karşı çok çirkin bir su-i zandır, imanla bağdaşmayan bir hatadır.. 3. Daha emin adımlarla; imanla kabre girmek için, evvelden her gün biraz daha imanı kuvvetlendirmek, iyi amelleri muntazam olarak yapmaya gayret göstermek, yasaklardan bütün gücüyle sakınmaya azm-u cezm etmek, hasbel beşer bir günaha girdiği takdirde derhal pişmanlık duyup tövbe-istiğfar etmeye çalışmak esastır. Nitekim, İmam Gazali’ye göre, hayatı boyunca İslam dininin emir ve yasaklarına riayet etmiş bir kişinin imansız kabre girmesi “kibrit-i ahmer madenler arasında kırmızı kibrit madeni kadar az ve enderdir. Bu da Cenab-ı Allah’ın o kişide gördüğü samimiyetsizliği yüzünden olsa gerektir. Zira, pek çok ayette “Allah’ın kimseye haksızlık etmeyeceğine” dair Allah’ın vadi vardır. Haşa sözünü yemek Allah’a asla yakışmaz ve buna hiç ihtiyacı da yoktur.
