İmam-ı Rabbani Müceddid-i Elf-i Sanî (k.s.) hayatı ve edebi kişiliği

İmam-ı Rabbani Müceddid-i Elf-i Sanî (k.s.) hayatı ve edebi kişiliği
İmam-ı Rabbani (ks)

SilsiIe-i Sâdât-ı Nakşibendiyye-i Aliyye’nin yirmi üçüncü halkası olan imâm-ı Rabbânî (Kuddise Sirruh) Hazretleri 971 (M.. 1564) yılında Aşürâ gününde Serhend’de (Hindistan) doğmuştur.

Üstadı Muhammed Bâkîbillâh (k.s.) Hazretleri, kendisine “İmâm-ı Rabbânî” ismini vermişlerdir. Ahmed Fârükî-i Serhendi Hazretleri “İmâm-ı Rabbânî” ismiyle ”bilinir. Hicrî ikinci bin,yı|ın müceddidi (yenileyicisi) olmasından dolayı kendisine “Müceddid-i EIf-i Sânî” denilmiştir. Kendisinden sonra da bu tarîkata “Tarîkat-ı Mücedgidiyye” denilmiştir.

Hz. Ömer’in (r.a.) neslinden geldiği için “Fârükî” diye anılmış, Serhend şehrinden olduğu için de oraya nisbetle Serhendî” nisbesi verilmiştir.

İmâm-ı Rabbânî Hazretleri, yatsı ve vitir namazını kıldıktan sonra hemen yatarlar, yatmadan evvel okunması îcâb eden âyetleri ve duâları okurlardı. Yatsıdan sonra hemen yatmayı tavsiye eder ve “Yatsıdan sonra uyanık durmak, gecenin sonundaki uyanmayl (tehhecçü_de kalkmayı) geciktirir.” buyururlardı. “’ imâm-ı Rabbânî Hazretleri, yaz olsun kış olsun dâima; seferde ve hazarda, ekseriyâ gecenin yarısından sonra, bazen de gecenin üçte ikisi geçtikten sonra kalkarlar, tam bir abdest alırlar ve o vakitte okunması sünnet olan duâları okurlardı.

Abdest aldığında kimsenin su dökmesini istemezlerdi. Abdest suyunda israf etmemeye o kadar dikkat ederlerdi. Abdest alırken kıbleye dönmeye çok dikkat ederler. Fakat sıra ayaklarına gelince ayaklarını kıbleye karşı yıkamazlardı. ’ Abdest alırken çok dikkat ederlerdi. Her uzyu yıkarken kelime-i şehâdet ve fıkıh kitablarında bildirilen abtest duâlarını okurlardı. Sonra da teheccüd namazı, Kur’an-ı Kerîm hatmi ve evrad ve ezkâr ile meşgul olur|ardı. Özellikle Cuma ve Pazartesi geceleri ve günlerin salevât-ı şerîfeyi çok çekerlerdi.