İlk Gülüş ve son nefes Resul-i Ekrem Efendimiz s.a.v. bir hadis-i şeriflerinde şöyle buyurmuşlardır: “Kimin son sözü ‘La ilahe illallah’ olursa cennete girer.” Kişi ölüm anında iken eğer bunu söyledikten sonra bir dünya kelamı konuşur ise, ona bu temiz sözü tekrar söyletmek gerekir. İmam-ı Gazali (radıyallahu anha) hazretleri buyuruyor ki, insanın azaları ölüm halinde iken çözülmeye, elinden gitmeye başlar ve en son hükmünü yitiren aza kulaktır. Allah Azze ve celle o kadar mağfiret sahibidir ki, iman telkin edilsin diye ruh çekilene kadar kulaklarının kabiliyetini almaz ve kulaklar duyar. Ölüm halinde olan kişinin yanı başında; Yasin suresi, Ayete’l Kürsi, Fetih suresi, Mülk suresi, İhlas, Felak, Nas ve Fatiha-i Şerife gibi Kur’an-ı Kerim’den sureler okunmalıdır. Şeytan bir kulun imanını almaya çalıştığı sırada Allah Azze ve celle o kulun hidayette kalmasını istiyorsa, Azrail aleyhisselam ile birlikte rahmet meleklerini gönderir. O vakit ölmekte olan kimse güler. İman ile gülümseme, insanın ilk gerçek gülümseyişidir ve önceden yapmış olduğu gülüşler hep boştur. Kul, sual meleklerine cevap verdiğinde kabri genişler, bir daha güler. Mizan’da ameli ağır geldiğinde ve bir de Sırat’ı geçince, gayret bittiği için tekrar güler ve ondan sonrası Rahman’ın ikramıdır.
