İFFET: İnsan rûhundaki yapıcı kuvvetin, yani şehvetin iyiye kullanılmasından ortaya çıkan huy. Nefsi kötü isteklerinden men etmek. ar, namus, haya duygusu. Kur'an-ı kerîmde mealen buyruluyor ki: Sizin sadakalarınız, fî-sebîlillah (Allah yolunda) cihad eden, ilim tahsîl eden ve ibadet gibi hayırlı bir işle meşgûl olan ve yeryüzünde ticaret ve san'at gibi bir işle meşgûl olmaya müsait (elverişli) vakitleri olmayan fakirler içindir. Onlar dilenmekten çekindikleri için, cahiller onları zengin zannederler. Ey Resûlüm! Sen onları sîmalarından tanırsın. Onlar, iffetlerinden dolayı insanları rahatsız edip sadaka istemezler. Malınızdan, bunlara infak (sarf) ederseniz, muhakkak Allahü teala verdiğinizi ve niçin verdiğinizi bilir... (Bekara sûresi: 273-274) Allahü teala haya, hilm ve iffet sahiblerini sever. Fuhş (çirkin) söyleyenleri ve sarkıntılık yaparak dilenenleri sevmez. (Hadîs-i şerîf-Berîka) İffet sahibi olunuz. Çirkin şeyler yapmayınız. Kadınlarınızı da, afîf (iffetli) yapınız. (Hadîs-i şerîf-Berîka) İffet sahibi olursanız kadınlarınız da afîf (iffetli) olur. (Hadîs-i şerîf-Berîka) İffet; kişiyi her türlü rezillikten koruyan bir haslettir. El, ayak ve diğer azayı her türlü zarardan korur. Bu haslet güzel ahlakın en üstünüdür. azanın iffetli olması demek; mesela gözün harama bakmaması ve kendisine yasak olan şeyleri terk etmesid ir. (Abdurrahman bin Abdullah bin Nasr)
