I. Selim (Yavuz Sultan Selim) 1465-1520) Yavuz Sultan Selim Amasya’da dünyaya geldi. Trabzon valisi iken, 1512’de babası II. Bayezid’in feragati üzerine dokuzuncu Osmanlı padişahı olarak tahta geçti. Saltanatının ilk yılları tahtta hak iddia eden diğer şehzadeler den Ahmed ve Korkut’la mücadele ile geçti. Daha sonra, adamları vasıtasıyla bütün Anadolu’ya fitne yayan Iran padişahı Şah İsmail’in üzerine yürüdü. 1514’de Çaldıran sahrasında Şah İsmail’i mağlup etti; savaş sonunda tacını tahtını, karısını ve çocuklarını ele geçirdi. Bu zafer üzerine Van, Bitlis, Diyarbakır, Erzincan, Bayburt, Erzurum, Maraş ve Elbistan’ın dahil olduğu büyük bir saha Osmanlı idaresine geçti. Asıl büyük ideali Türk-İslam İmparatorluğu kurmak olan Yavuz, bu sefer Mısır’a yöneldi. 1516’da Mercidabık’ta Mısırlıları mağlup etti. Ertesi yıl Ridaniye’de Kölemenleri hezimete uğrattı, Kahire’ye girdi. İstanbul’a dönünce, halifelik, ulemasının huzurunda Halife Mütevekkil Alellah’dan Osmanlılara devredildi; Mısır’dan getirilen Mukaddes Emanetler Top kapı Sarayında hususi bir kısma konuldu. Büyük bir donanma hazırlattı. Ordunun başında Edirne’ye doğru yola çıktı. Çorlu yakınlarında sırtında çıkan bir çıban yüzünden hastalandı ve otağ-ı hümayunda vefat etti. Sert ve haşin bir mizaç sahibi olan Yavuz, kendisinin aleme nizam vermek için geldiğine inanan biriydi. Askeri bakımdan Yavuz için, dünya tarihinin kaydettiği ender simalardandır denilebilir, çünkü Anadolu birliği uğruna kazandığı zaferler tam dört yüz sene tesirlerini göstermiştir. Yahya Kemal bu cihangir padişahı “Selimname’sinde : “Sultan Selim-i evveli ram etmeyib ecel; Fethetmeliydi cihanı şan-ı Muhammedi” mısralarıyla yüceltmiştir. Farsça müretteb bir Divan’ı bulunan Yavuz’un bilhassa: “Şirler pençe-i kahrımda olurken lerzan; Beni bir gözleri ahuya zebun etti felek!” beyti onun mizacını gösteren şiirler arasındadır.
