Hz. Peygamber'in (s.a.v.) Aile Anlayışı Peygamberimiz (s.a.v.), risalet gelmeden önceki dönemde Hz. Hatice (r.a.) ile tek eşli bir aile hayatı sürdürmüş, aile bireylerine şefkat ve merhametle davranmıştır. Kendisi ve ailesiyle ilgili konularda eşinin ve çocuklarının görüşlerine başvurmuş, onlarla istişare etmiştir. Kızlarının rızasını almadan kızlarını evlendirmemiştir. Bütün bu davranışlarıyla insanlığa örnek olmuştur. Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyrulur: “Kendileri ile huzur bulasınız diye sizin için türünüzden eşler yaratması ve aranızda bir sevgi ve merhamet var etmesi de onun (varlığının ve kudretinin) delillerindendir. Şüphesiz bunda düşünen bir toplum için elbette ibretler vardır.” (Rûm suresi, 21. ayet.) Peygamberimiz de (s.a.v.), “Nikâh benim sünnetimdendir. Kim benim sünnetime uygun davranmazsa benden değildir. Evlenin! Çünkü ben (kıyamet günü diğer) ümmetlere karşı sizin çokluğunuzla iftihar edeceğim…” (İbn Mâce, Nikâh, 21) buyurarak insanları evliliğe, aile kurmaya teşvik etmiştir. Hz. Câbir (radıyallahu anh) anlatıyor: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: "Bir mü'min erkek, bir mü'min kadına buğzetmesin. Çünkü onun bir huyunu beğenmezse başka bir huyunu beğenir." (Müslim, Radâ, 61.) Allah’ın Resulü (s.a.v.) aile hayatının eşler için huzur ve sorumluluk alanı; çocuklar için de şahsiyet inanç, değerler, edep ve iyi alışkanlıklar kazanılan bir eğitim yuvası olduğunu belirtir. Nitekim Peygamberimiz (s.a.v.), “Sizin en hayırlınız, ailesine karşı en iyi olanınızdır. Ben de aileme karşı en iyi olanınızım!” (Tirmizî, Menâkıb, 63.) buyurarak müminlere aile sorumluluğu konusunda titiz davranmaları tavsiyesinde bulunur. Allah Resulü (s.a.v.) kimi zaman eşlerinin görüşüne başvurmak ve meseleleri istişare etmek suretiyle hanımlarına verdiği önemi göstermiştir. İlk vahyin korku ve heyecanını hanımı Hz. Hatice’nin (r.a.) desteği ile üzerinden atan Resûlullah (s.a.v.), Hudeybiye Antlaşması sonrası yaşadığı bir sıkıntıyı ise eşi Ümmü Seleme’nin (r.a.) fikrini alarak gidermiştir. Hz. Peygamber (s.a.v.), Allahu Teala’nın emirlerini uygulamış, Cahiliye Dönemi’nde hiçbir şarta bağlı olmaksızın yapılan düzenlemeleri kaldırmıştır. Örneğin kadınlara mehir verilmesi, mirastan hak sahibi olmaları gibi birçok hüküm getirmiştir. Meşru olmayan evlilikleri yasaklamış, bu tür evlilikleri Nikâh ile meşru hâle getirmiştir. Cahiliye Dönemi’ndeki nikâh çeşitliliğini ortadan kaldırarak tek bir hükme bağlamıştır. Bu bağlamda evlilikte olduğu gibi boşanmanın şartlarını da belirlemiştir.
