Hikâye şu şekilde seyrediyor; Hazret-i İbrahim [a.s], Nemrud'un mancınığından fırlamış ateşe doğru uçmaktadır. Allah [c.c.] Hz. Cebrail'e emreder: (Yetiş, dostumu kurtar da ateşe düşmesin)'der. Cebrail yetişir. Hak dostunu tutar. Hazret-i İbrahim ise kaşlarını çatarak sorar: (Benim bu halimden O'nun haberi var mı?) (Evet')’ der, Cebrail… Bu cevap üzerine İbrahim; (Öyleyse çekil aradan) diye devam eder. Dost, bir kere daha dostluk sınavını başarıyla geçmiştir. Allah[c.c.] bu kez ateşe emreder: (Ey ateş! İbrahim'ime karşı serin ve selametli ol) [Enbiya-69] İbrahim ayağını bastığı anda ateş,bir gül bahçesine dönüşür... Allah için ateşe atılmak vardır, Lakin ateşe atılmadan evvel kendinde İbrahimlik olup olmadığını araştır. Zira ateş sadece İbrahimleri tanır ve yakmaz!"