HİŞAMİYYE: Hazret-i Ali'yi sevdiğini iddia ederek diğer Eshab-ı kiramı (Peygamberimizin arkadaşlarını) kötüleyen şîanın kollarından olan bozuk bir fırka, topluluk. Şiîlik, hazret-i Ali zamanında ortaya çıktı. İnsanlar arasında yayılması daha sonra başladı. Hicretin altmış senesinde Kisaniyye, altmış altı senesinde Muhtariyye ve yüz dokuz senesinde Hişamiyye fırkaları ortaya çıktıysa da tutunamadılar, yok oldula r. (Abdülazîz Dehlevî) Hişamiyye fırkası iki kısımdır. Bir kısmı Hişam bin el-Hakem er-Rafizî'ye bağlanır. Bunlara Hakemiyye de denir. İkinci kısmı ise, Hişam bin Salim el-Cevalikî'ye bağlıdır. (Abdülkahir Bağdadî) Hişam bin Hakem'in kurduğu Hişamiyyeye göre; Allah sınırlı ve sonlu olan bir cisimdir. Uzunluğu, genişliği ve derinliği vardır. Gümüşten yapılmış, saf bir zincir ve her yanı yuvarlak inci gibi ışıldayan bir nûrdur. İmamlar günahlardan korunmuş olduğu halde peygamberlerin günah işlemesi caizdir. (Abdülkahir Bağdadî) Hişam bin Salim el-Cevalikî'nin kurduğu Hişamiyyeye göre; Allah insan şeklindedir. O, et ve kandan olmayıp, yükseklerde parlayan yüksek bir nûrdur. O'nun elleri, ayakları, gözleri, kulakları, burnu ve ağzı vardır. Üst yarısı boş, alt yarısı ise dolud ur. O'nun siyah saçları ve hikmet fışkıran bir kalbi vardır. (Abdülkahir Bağdadî)
