Her doğan mutlaka bir gün ölecektir. Doğduğumuzdan şüphemiz olmadığı gibi, öleceğimizden de şüphemiz yoktur. Allah'u Teâlâ, "Her canlı ölümü tadacaktır. Siz ey insanlar, çalışmalarınızın ücretini ancak kıyamet günü tam bir şekilde alacaksınız. O vakit, kim ateşten uzaklaştırılıp cennete yerleştirilirse, işte o muradına ermiştir. Yoksa bu dünya hayatı, aldatıcı ve geçici bir zevkten başka bir şey değildir" (Âl-i İmrân 3/185) buyurmaktadır. Çok iyi bildiğimiz ölüm, hiç kimseye ayırım yapmaksızın herkesi sonsuz aleme intikal ettirmiştir. Gavs-ı Sâni (kuddise sırruhû) demiştir ki: "İnsan bütün kuvvet ile 50-60 senelik dünya hayatı için çalışır durur. Lakin ölümün kendisine ne zaman geleceği hiç belli olmaz; belki bir gün, belki 1 dakika sonra ölebilir. İnsan kendisi için çalıştığını sanıyor. Öldükten sonra her şeyini bırakıyorve malı mülkü geride kalıyor. Dünya böyle, ama ahiret böyle değildir. Yüz bin yıl değil sonsuz olarak devam edecek olan ahiret hayatımız için fazla çalışmamız lazımdır. Allah için çalışmak, ebedi hayat için çalışmak, doğrusu insanın kendisi için çalışmasıdır. Ölüm gerçeğinden muâf tutulan hiçbir canlı yoktur. Buna Peygamberler de dahildir. Nitekim Yüce Allah Azze ve Celle, "O'nun zatından başka her şey yok olacaktır. Hüküm O'nundur ve siz ancak O'na döndürüleceksiniz" (Kasas 28/88) buyurmuştur. Ölüm bir gerçek... Âyet'te tabir edildiği gibi ölüm zamanı gelince ne bir ileri gidecek nede geri alınacak; kısaca vakti gelince asla geçikmeksizin her canlı şüphesiz ölümü tadacaktır. Bir gün gelecek bu dünyadan göçeceğiz. Çok sevdiğimiz eşimiz, evlatlarımız, mal vede mülkümüzü, dost ve ahbabımızı bırakıp gideceğiz...
