Hanefi, Şafii ve Hanbelilere göre tıpkı cünüp gibi adetli veya lohusa kadın da Kur’an okuyamaz. Çünkü Hz. Peygamber (s.a.s.), “adetli kadın ve cünüp olan kimse Kur’an’dan hiçbir şey okuyamaz.” (Tirmizi, Taharet, 98; İbn Mace, Taharet 105) buyurmuştur. Hz. Ali de “Resûlullahı Kur’an okumaktan cünüplük hali dışında hiçbir şey alıkoymazdı.” (Ebû Davûd, Taharet, 92; Nesai, Taharet, 175; İbn Mace, Taharet, 105; İbn Huzeyme, Sahih, I, 104; Beyhaki, es-Sünenü’l-kübra, Taharet, 98) demiştir. Farklı bir lafızla gelen rivayete göre ise, Hz. Ali’nin “Resûlullah cünüp olmadıkça bize Kur’an okurdu.” (Tirmizi, Taharet, 111) dediği rivayet edilmiştir. Bu genel yaklaşımın yanında söz konusu üç mezhep içinde bazı ayrıntılı ictihadlar da bulunmaktadır. Hanefi ve Şafiiler, dua ve zikir kasdıyla dua anlamı içeren ayetlerin okunabileceğini; Şafiiler dili oynatmadan ve telaffuz etmeden Mushaf’ın yüzüne bakarak kalben veya zihnen süzülebileceğini; Hanbeliler ise Kur’an okuma kastı olmadan besmele, hamdele vb. zikirleri okuyabileceklerini söylemişlerdir (Serahsi, el-Mebsût, III, 152; İbn Kudame, el-Muğni, I, 199-200; Şirbini, Muğni’l-muhtac, I, 120-121, 172). Maliki mezhebinde ise farklı iki görüş bulunmaktadır (İbnü’l-Cellab, et-Tefri‘, I, 206; Karafi, ez-Zehira, I, 379). Sonraki bazı Malikiler, bu iki görüşten adetli kadının eğitim öğretim amacıyla Mushaf’a dokunabileceği ve Kur’an-ı Kerim’i okuyabileceği ictihadını tercih etmişlerdir (Dusûki, Haşiye, I, 174; Ezheri, Cevahir, I, 32; Uleyş, Şerhu Minah, I, 175). Günümüzde Kur’an eğitim ve öğretiminin aksamadan devam edebilmesi için Maliki mezhebinin bu görüşüyle amel edilebilir. Bununla birlikte Kur’an eğitim ve öğretiminin çok değişik yol ve yöntemleri olduğu için bu dönemlerindeki kadınların, okuyan kimselere kulak vererek ya da cd, dvd veya kasetten dinleyerek kulak eğitimi almaları ve ayetleri kelime kelime bölerek tashih-i hurûfa ağırlık vermeleri de uygulanabilecek bir başka yöntemdir. Bu yöntem, mümkün olursa ihtilaftan kaçınmak açısından daha ihtiyatlı olabilir.
