Habeşistan'a göç kısaca Resulullah, (s.a.v) Mekke'de yaşanan sıkındı ve işkencelere bir çözüm yolu bulamayınca Müslümanlara şu tavsiyede bulundu: "İsterseniz ve yapabilirseniz, Habeşistan'a sığının. Zira orada ülkesinde kimseye zulmedilme yen bir hükümdar var. Orası bir doğruluk ve hakikat ülkesidir. Allah işlerde bir kolaylık verene kadar orada kalın." Bu, Resulullah'ın (s.a.v) belirtiği gibi geçici bir hicret, yeni bir yurt edinme girişimi değildi. Böylece nebüvvetin beşinci yılında Müslümanların bir kısmı, birkaç ay arayla, kafileler halinde Habeşistan'a göç ettiler. İlk kafilede on bir erkek, dört kadın bulunmaktaydı. Daha sonra göç edenlerle birlikte toplam muhacir sayısı yüzü aştı. Habeşistan'a gidenler arasında Hz. Peygamber'in (s.a.v) kızı Rukıyye ve eşi Osman b. Affan da vardı. Bu arada Kureyşliler Habeşistan'a elçiler göndererek Müslümanların iade edilmesini istediler. Habeşistan Necasisi Ashame adil bir hükümdardı. Müslümanları dinlemeden kararını vermedi. Bu görüşmede Ca'fer b. Ebu Talip, Müslümanların sözcüsü oldu. Büyük bir cesaret ve açıklıkla İslam inançlarını açıkladı, Müslümanların yurtlarını niçin terk etmek zorunda kaldıklarını anlattı. Sonunda Kureyş elçileri Mekke'ye eli boş döndüler
