Habeşistan'a hicret Resullullah, (s.a.s) Mekke'de yaşanan sıkıntılı ve işkencelere bir çözüm yolu bulmayınca müslümanlara şu tavsiyede bulundu: "İsterseniz ve yapabilirseniz, Habeşistan'a sığının. Zira orada ülkesinde kimseye zulmedilmeyen bir hükümdar var. Orası bir doğruluk ve haikat ülkesidir. Allah işlerde bir kolaylık verene kadar orada kalın" Bu Resulullah'ın (s.a.s) belirtiği gibi geçici bir hicretti, yeni bir yurt edinme girişimi değildi. Böylece nübüvvetin beşinci yılında müslümanların bir kısmı, birkaç ay arayla, kafileler halinde Habeşistan'a göç ettiler. İlk kafilelerde on bir erkek, dört kadın bulunmaktaydı. Daha sonra göç edenlerle birlikte toplam muhacir sayısı yüzü aştı. Habeşistan'a gidenler arasında Hz. Peygamber'in (s.a.s) kızı Rukıyye ve eşi Osman b. Affan da vardı. Bu arada Kureyşliler Habeşistan'a elçiler göndererek müslümanların iade edilmesini istediler. Habeşistan Necaşisi Ashame adil bir hükümdardı. Müslümanları dinlemeden kararını vermedi. Bu görüşme Ca'fer b. Ebu Talip, müslümanların sözcüsü oldu. Büyük bir cesaret ve açıklılıkla İslam inançlarını açıkladı, müslümanların niçin yurtlarını terketmek zorunda kaldıklarını anlattı. Sonunda Kureyş elçileri Mekke'ye eli boş döndüler.
