Dedikodu Hakkında Bilgiler Dedikodusunu yaptığımız kişilerden helallik alamadığımız sürece onların günahlarını alıyor ve kendi sevaplarımızı da onlara veriyoruz.Dedikodu (gıybet) belki de en acı yanı olan bu olay, sevmediğimiz kimseye karşı bizi daha aciz duruma düşürüyor.Abdullah b. Mübarek [k.s] "Dedikodu etmem gerekli olsaydı anamı ve babamın gıybetini yapardım. Zira sevaplarımı almaya onlar daha fazla hak sahibidirler" der. Ağzımızdan çıkacak cümleler için bir defa daha düşünelim. Sözünü yaptığımız insanlar, sahip olduğumuz sevabları almayı hak eden insanlar mı sahiden? Dedikoducu yaftası yemeği bir tarafa koyalım; ahiret günü sevab defterimiz açıldığında, dünyada yaptığımız iyiliklerin defterimizde yazılı olmadığını; zira bunların dedikodusunu yaptığımız insanların defterlerine gittiğini görmek. Ayrıca gıybetini yaptıklarımız haklarını helal etmediğinden dolayı cennete bir türlü varamamak. Kul için son derece ibretlik olan bu tabloyu İmam Şarani [k.s] şu hadis ile anlatır: [Kıyamet gününde bir kişinin amel defteri açık bir şekîlde getirilir. Yüce Mevlaya "Ey Rabbim benim çok güzel amellerim ve iyiliklerim vardır, bunlar benim sayfalarıma yazılmamıştır" deyince, o kişiye şu şekilde denir: Dedikodu ettiğinden dolayı bu güzel amellerin, amel kitabından silinip çıkarılmıştır.] Gıybet konusunda içine sürüklendiğimiz bir öteki yanılgı da yaptığımız Amellerin dedikodu günahlarını telafî edeceği düşüncesidir. (Ben iyi bir kulum) ön kabulü ile yapılan bu yanlış ne yazık ki pek çoğumuzu içine alıyor. Bu konuda Alîyyül Havas şöyle der: (Herhangi biriniz bir Müminin gıybetini yapıp da sonra kendi kendine "Benim öyle güzel amellerim var ki yaptığım gıybetin günahlarını bağışlatır" demesin. Zira olabilir ki hakkında konuştuğu kişiye tüm amellerini kefaret olarak verirde gene o kimsyei ikna edemez.)
