FÜTÜVVET: Cömertlik. Başkasını, kendisine tercih etmek. Başkalarının işlerini düzeltmeye çalışmak ve faydasına koşmak. Fütüvvetin başka değişik tarifleri de yapılmıştır. Bunlardan bazıları şöyledir: Kendi nefsinde başkasının üzerine bir meziyet, üstünlük görme mek. Hatalarını îtiraf edenleri affetmek, hiç kimseye şahsî düşmanlık beslememek. Ahlak güzelliği. Dostların aybını örtmesi, bilhassa, düşmanlarının başına gelen belalara sevinmekten sakınması fütüvvetin îcablarından, gereklerindendir. (Er-Riyadü't-Tasavvufiyye) Fütüvvetin en üstünü, kemali, kainatın efendisi, ceza gününün şefaatçısı, sevgili Peygamberimize mahsûstur ki; o günde herkesin, "Nefsim! Nefsim!.." diyerek kendi halleriyle meşgûl ve telaş içinde oldukları o dehşetli günde; "Ümmetim! Ümmetim!" niyazını, şefaat kapılarının anahtarı yapacak ve kalblerin mahşer korkusuyla müthiş bir ızdırap içinde titrediği o vakitte, asla kendisini düşünmiyerek, ümmetinin başları üstüne himaye kanatlarını açacak ve bütün mahşer meydanını fütüvvet gölgesinin himayesine alacaktır. (Seyyid Abdülhakîm Arvasî)
