Farabinin Hayatı ve Eserleri Kısa Özet Farabi Türk asıllı İslam Felsefecisi’dir. Asıl adı Ebu Nasr Muhammed bin Muhammed bin Tarhin bin Uzlug olan ve Batı kaynaklarında Türkistan’ın Farab kentinde doğduğu için Farabi diye anılan Farabi, ilköğrenimini Farab’da, medrese öğrenimini Tahran ve Bağdat’ta gördükten sonra, Harran’da felsefe araştırmaları yaptığı yıllarda tanıştığı Yuhanna bin Haylan’la birlikte Aristoteles’in yapıtlarını okuyarak gezimciler okulunun ilkelerini öğrendi. Halep7te Hemedani hükümdarı Seyfüddevle’in konuğu oldu. Arap ülkelerinde yaşamış, ama Türk kimliğini ve Türk törelerini ölünceye kadar bırakmamış olan Farabi’yi anlatan kitaplar, İslam aleminde Ebul Hasan el-Bayhaki, İbn el Kıfti, İbn Ebu Useybiye, İbn el-Hallikan adlı yazarlar tarafından Farabi’nin ölümünden birkaç yüzyıl sonra gerçekleştirildi. Ama bu yapıtlar, birer araştırma olmaktan çok, Farabi’yle ilgili söylenceleri derliyor, bir felsefeciyi değil, bir ermişi açıklıyordu. Bir metafizikçi olan Farabi, İslamlık ve felsefe arasındaki çelişkileri çözümlemede, Aristoteles mantığının ilkelerini kullanıyordu. Din, felsefesinin değişmez özüydü. Din ve felsefe de ayrılmaz bir bilimdi. Buradan hareket ederek İslam dininin felsefe açısından tartışmasını yaparken, dini felsefeden soyutlamak değil, tam tersine, İslam dinine felsefi bir nitelik kazandırmaktı. Anadolu felsefecilerinin doğacı düşüncelerini bir yana bırakarak Aristoteles mantığını ve kavramcılığını benimseyen Farabi, zihinci felsefeye yönelmiştir. Bu felsefenin en güvenilir ilkesi akıldır. İnsan ele aldığı konuları, ancak aklın ilkeleriyle ve mantığın kurallarıyla çözümleyebilir. Felsefe konularını tartışmak ve yorumlamak için de tek aydınlatıcı kaynak akıldır. Başlıca Yapıtları: İki Felsefeci Arasındaki Düşüncelerin Uzlaştırılması, Ele Alınan Konuların Kaynakları, Hikmetlerin Özleri, Erdemli Toplumun İlkeleri Üstüne Kitap, Aklın Anlamları, Bilimlerin Sayımı, Büyük Müzik Kitabı, Müziğe Giriş vb.
