Fakirin çilesi Aç kaldık ,açık kaldık ama çalmadık! Namusumla yaşadım bak büyüdük biz. Alnımızın akıyla hep iş aradık, Vermediniz bu gence asla bir iş siz! Fakiriz diye mi hep bütün bunlar? Zengin çocukları hep son modeller. Ah ne olurdu bir iş verseydi şunlar. Aile yaşatırdım bak ne biçimde! Kuru ekmeğimi suya bandırdık, Sıcak yemek görmedik hep aynıdık. Kardeşim de aynıydı,aynı kalacak, Hep böylemi sürecek fakirin soyu? Ne hırsız, ne dilenci kesin olamam! Ölürüm el uzatmam elin malına, Kimsenin parasına hiç göz koyamam, Hep aç yaşarım ama kıymam canıma! ALLAH verdi bu ömrü ALLAH alacak, Benim de hayallerim gerçek olacak, Bizi böyle ALLAH hep, aç mı koyacak, ALLAH verdi bu ömrü ALLAH alacak, Fakir Fakirdir yaşam boyu hiç gülmez. Sevgide neymiş hiç bilmez. iki Yakası bir araya gelmez. Varı gururdur fakirin. Eski giyinir giyecekler, Gram,gramdır yiyecekler, Azar,azardır yakacaklar, Ömrü taksittir hep fakirin. Bazen horlanır gariban, Bazen kovulur fakirim, Söyler durur Allah kerim. İnancı tamdır fakirin. Hayatı çileyle geçer. Hep hayal gücüyle seçer. Kefeni eliyle biçer. Umudu vardır fakirin. Fakirin Dünyada fakir örülmüş duvar, Bir güneş var oda zengine doğar, Yüzü soğuk fakirin, boran kar yağar, Nedense gelmiyor yazı fakirin. Hep yerinde sayar kalır geçemez, Güzel yiyip, istediğini içemez, Umutsuz yarına karar biçemez, Kendisine geçer sözü fakirin. Cennet dünya onun çile hanesi, Hüzün günü ayı, bütün senesi, Her nereye gitse zayıf karnesi, Nedense gülmüyor yüzü fakirin. Sadece bu dünya zenginemi hak, İnsanlık dramı görme sen ufak, Fark etmez akşamı, olsada şafak, Sancısı içinde sızı fakirin. Gün olur bulamaz kuru soğanı, Fark etmez yaşlısı yeni doğanı, Veysel der; Fakirsen üzme ağanı, Ağalıkta yoktur gözü fakirin.
