Dinimizde evlenmenin dini hükmü nedir? Kur’an-ı Kerim’de bir ayet-i kerimede: (Sizden bekar olanları, kölelerinizden ve cariyelerinizden durumu uygun olanları evlendirin.) [Nur, 24/32], bir başka ayet-i kerimde de: (Kendileri ile huzur bulasınız diye sizin için türünüzden eşler yaratması ve aranızda bir sevgi ve merhamet var etmesi de onun [varlığının ve kudretinin] delillerindendir. Kuşkusuz bunda düşünen bir toplum için elbette ibretler vardır.” (Rum, 30/21) buyurulmaktadır. Gene Nebiyy-i Ekrem -sallallahu aleyhi ve sellem birçok hadislerinde Müslümanları evlenmeye teşvik ederek; (Evlenin ve çoğalın! Zira ben kıyamet gününde öteki ümmetlere karşı sizin çokluğunuzla iftihar edeceğim! (Abdurrazzak, el-Musannef, VI, 173; Münavi, Feyzu’l-Kadir, III, 269; Beyhaki, VII, 81); (Ey gençler! Sizden evlenmeye güç yetirenler evlensin.) [Buhari, Nikah, 3; Müslim, Nikah, 1]; (Nikah benim sünnetimdir. Benim sünnetimi uygulamayan benden değildir. Evleniniz, zira ben öteki ümmetlere karşı sizin çokluğunuzla iftihar ederim.) [İbn. Mace, Nikah, 1; Ahmed b. Hanbel, II, 72] diye buyurmaktadır. Nikah bir tarafıyla medeni bir sözleşme, bir yönüyle de ibadet sayılmaktadır. Bir kişinin cinsel isteklerinin baskın olması sebebiyle günaha girme ihtimali yüksek ise, o kulun evlenmesi vaciptir. Günaha girmesi söz konusu olmayan kişilerin maddi durumu uygun olduğu takdirde evlenmesi sünnettir. İhtiyar ya da cinsel gücü zayıf olanların evlenmesi mubah ise de, evlenmemesi daha iyidir [İbn Kudame, el-Muğni, VII, 335-337]. Bir kişinin, evleneceği bayana zulmetmesinden korkması halinde evlenmesi mekruhtur . [Mevsıli, el-İhtiyar, II, 82].
