ESFEL-İ SAFİLİN: En aşağı yer. Zaiflik, yaşlılık, boy bos, akıl ve anlayışın gidip çocuk gibi olmak, amel ve iş yapmaktan kesilip, sevab kazanacak bir şey yapamaz hale gelmek, erzel-i ömür. Cehennem'in aşağısı. Kur'an-ı kerîmde mealen buyruldu ki: Biz insanı ahsen-i takvîm üzere, en güzel şekilde yarattık. Sonra onu (İnsanların bir kısmını bu güzel sûrette yaratılmaları nîmetinin şükrünü yerine getirmediklerinden, yani küfürleri (îmansızlıkları) ve isyan etmeleri sebebiyle) Esfel-i Safilîn'e bırakırız. Îman edip salih (iyi) amel işliyenler bundan müstesna; onlar için kesilmeyecek bir mükafat vardır. (Tîn sûresi: 4-6) (alimler buyurdular ki, gençliğinde, gücü kuvveti yerindeyken, Allahü tealanın emirlerine uyup, yasaklarından sakınanlar, iyi işlere devam edenler, yaşlanıp, bir şey yapamaz hale geldiklerinde esfel-i safilîn yani erzel-i ömürlerinde ölünceye kadar, o iyi işleri yapıyormuş gibi kendilerine sevap yazılır.) (Savî, Tıbyan)
