Er-Rahman Esması İle Hakka Münacat Esirgeyensin İlahî, şefkatindir derde derman, Bizler kumuz, sen bizleri sevgi ile saran umman, Lûtfun ile rahmetindir kucaklayan alemleri; Rahmeyle biz kullarına, ey sevgisi ulu Rahman... Yarabbi Esirgeyensin kullarını her beladan, Bağışlayan sensin cümle günahları... Duyan sensin gönüllerden çağlayan gizli ahları, Sensin veren gönüllere sevgiyi... Ya İlahî, gönüllerin çorağına Sevgi yağmurlarını yağdıran sensin. alemler sevgin ile devreder demden deme, Anaya şefkati veren, aşkı seren sensin aleme... Lûtfunun sonsuzluğu sarılır sonsuzluğa, Can gibi sevdaları emdirirsin çocuğa. Küçücük bir yüreğe dağlar gibi sevgiyi Sığdıran sensin... Rahmetinle serinler çöllerde sıcaklar, Şefkatin alemleri bir tül gibi kucaklar... Kahretmezsin senin rızan için sevenlere, Zulmünü rahmetinden süzdürüp zerre zerre, O sonsuz sabrın ile son çizgiye saklarsın... Kahrında bile kula şefkat var damla damla, Lûtfunda, rahmetinde sonsuz bir ummansın... Rahmedersin her mahlûka rızık ve ikramla, Dertliye devasın Yarab, hastaya dermansın... O ne zavallı akıl ki, Yaratan dururken, Yolunu yokta bitirip ve İblise kansın... İlahî merhametinden bir katrecik nasib Alabilen gönüller erilmez sevdaya sahib... Merhamet bilmeyen yürek ateşlere yansın, Lûtfeyle ki İlahî, yarattığın şu yürek Her vuruşta o güzel adını zikreylesin, Rahmeyle ki şu akıl hep seni fikreylesin, Kerem kıl ki diller seni söylesin, Hep seni ansın... Esirgeyensin İlahî, bağışlayansın; alemleri merhametiyle saran Rahmansın...
