Engelli; doğuştan veya sonradan bedensel, zihinsel ve sosyal yeteneklerini çeşitli derecelerde kaybeden kimsedir. Bu kişiler toplumsal yaşama uyum sağlama ve günlük ihtiyaçlarını karşılamada güçlükler çekebilir. Bu nedenle engelliler konusunda duyarlı olmak ve onlara nasıl yaklaşılması gerektiğini bilmek gerekir. Efendimiz Hz. Muhammed (s.a.v) engelli olan kimselerin durumlarının dikkate alınmasını istemiş ve şöyle buyurmuştur: “Sizden kim halka namaz kıldırırsa namazı uzatmasın. Zira cemaatte zayıf, engelli, hasta ve ihtiyaç sahibi bulunabilir. Namazı yalnız kıldığında dilediği kadar uzatabilir.”(Buhari, Ezan, 62; Müslim, Salat, 186. ) Resul-i Ekrem Efendimiz (s.a.v), engelli olan kimselere daha fazla şefkat ve merhamet gösterirdi. Bunlardan biri görme engelli Abdullah bin Ümmi Mektum idi ve Efendimiz Hz. Muhammed (s.a.v), onu her gördüğünde kendisine iyilikte bulunur ve ihtiyacı olup olmadığını sorardı. Resul-i Ekrem Efendimiz (s.a.v) engellilere yeteneklerine göre kamu alanında görev vermiş ve onları topluma kazandırmaya çalışmıştır. Efendimiz Hz. Muhammed (s.a.v), kendisine nasıl namaz kılacağını soran bir engelliye, “Namazını ayakta kıl. Eğer gücün yetmezse oturarak... kıl.”(Buhari, Taksiru's-Salat, 19.) demiştir. Resul-i Ekrem Efendimiz (s.a.v) konuyla ilgili başka bir hadiste ise şöyle buyurmuştur: “...Yolunu kaybeden kimseye yolu tarif etmen sadakadır. Gözü görmeyen kimseye yardımcı olman sadakadır. Bizler de Resul-i Ekrem Efendimiz'i (s.a.v) örnek alarak engelli kimselere sevgiyle yaklaşıp onlara yardımcı olmalıyız ve toplu ulaşım araçlarında onlara öncelik vermeliyiz ve kendimizi onların yerine koyarak sıkıntılarını paylaşmalıyız. Sevinç ve mutsuzluklarını paylaşmamızın onlar için çok önemli olduğunu unutmamalıyız.
