EMİN: 1. Kendisine güvenilen. Şerrinden ve zararından emin olunmayan kimsenin, dini, namazları, zekatları kendisine fayda vermez. (Hadis-i şerif-Miftah-ul-Cenne) alimler devlet adamlarına karışmadıkça ve dünyalık peşinde olmadıkça, peygamberlerin eminleridir. Dünyalık toplamaya başlayınca hükûmet adamlarının arasına karışınca, bu emanete hıyanet etmiş olurlar. (Hadis-i şerif-Berika) 2. Peygamber efendimizin lakabı. Peygamber olduğu bildirilmeden önce de, Kureyş kabilesi Resûlullah'a sallallahü aleyhi ve sellem çok güvenir, inanır ve; "Muhammed-ül-emin" derlerdi. Allahü tealaya yemin ederim ki, muhakkak ben gökte de eminim, yerde de. (Hadis-i şerif-İhyau Ulûmiddin) Resûl-i ekrem, hayra davet eden bir emin idi. (Hazret-i Ebû Bekr) 3. Vücuttaki bütün azalarını İslamiyete uygun şekilde ve uygun yerlerde kullanan. Vücuttaki bütün azalar emanettir. Bu emanetleri uygunsuz yerlerde kullanan, emin değildir. Allahü tealaya isyan ve hıyanet etmiş olur. (Süleyman bin Ceza)
