El-Vedud Esması İle Hakka Münacat el-Vedûd'sun yâ İlâhî, sevginin kaynağı sensin. Rızânı kazanan kulu, elbette ki çok sevensin. Sensin sevdiğin kulunu, cümle cihana sevdiren; Sevgi senindir İlâhî; hem seven, hem sevilensin Yârabbi Sevgi ile yarattın âlemleri, Menba'ı sensin sevginin, Seversin sana sâdık, sâlih kullarını. Sevilensin, Sevgiye lâyık olan sensin. Yuvasında yavru kuşu sevgi ile besleyensin, Yarattığın tabiatı çiçek çiçek süsleyensin, Çiçek gibi sevgilerle büyütürsün çocukları, El-Vedûd sensin İlâhî, Sevilen sen, seven sensin... Yârabbi ne mazhariyet sevgine lâyık olmak, Seni severken sermest, sevilirken ayık olmak... Sevgini yüreğinde taşıyarak gelenler, Senin rızân için sevip, saadetle gülenler, Erişilmez sevgine liyâkati bilenler, Sevgili kullarındır... Yârabbi, diler isen kulunu zelîl edersin, Lütfedersen tüm cihana sevgiyi sebîl edersin... Biz seni severiz Yârab, Senin yarattığın herşey Sen yarattın diye güzel. Severiz yarattığını senin rızân için Yârab, Uyup İblis'in emrine öfke ve kin niçin Yârab? Yediveren güller gibi açar seni seven gönül, Meltemlerde tüller gibi uçar seni seven gönül. Bilir İlâhî sevdayla yanan gönül nâra yanmaz; Cümle fâni sevdalardan başın alıp kaçar gönül... Allah rızâsı için severiz sevdiğini, Sevmeyiz sana âsi olan hiçbir kulu biz. Yine de sevgi ile yaklaşırız her varlığa, Seçeriz gösterdiğin sevgi desenli yolu biz...
