Yoktan var edensin Yarab, alemleri yaratansın, Derdi dermanıyla verip, çaresini aratansın. Salıp idrakin ipini nefsin, iblisin eline; Yarattığın şu alemde yaşayan münkir utansın!. Yarabbi!.. Devrettikçe devran icre kürreler, Aklımız acze düşer... Sonsuzlukta bunca alem, gökle yer, Kürreleri oluşturan zerreler, Zikreder de senin yüce adını, Neden idrak etmez şu garip beşer Bedenini halkedenin yadını?.. Dere olur, yanları yarpuz tutar, Zemheride kalıp kalıp buz tutar, Bahar gelir çağıldar uğultusu... Bir damlacık sudan oluşan beden, Su kadar aklın yok, bu kibir neden?.. Bilmez misin yaratılmış her nesne Onun eseri? Ey hercai nefse uyan, İblis peşinde koşan serseri!.. Uyan bu gafletten, uyan! Yoktan var eden o kudret, Varları yok eder elbet... Gök gürlese yer ürperir sesinden, Dünya denen şu kürre Bir an için şaşırıp, çıksa yörüngesinden . Toprak bir deniz olur, denizler toprak olur; Halkedilmiş ne varsa, bir anda helak olur... Ya İlahi medet senden, Bir hiçiz biz, Halık sensin... Bir katrecik kan ve sudan Ne sultanlar halkedensin... Yaratan sen, yöneten sen, Nice ben derim bana ben?.. Yürür beden cana gider, Damla çaya, çay ırmağa, ırmaklar ummana gider. İman ettik Ya İlahi, alemler devreder durur, Esen rüzgar, doğan insan, yağan yağmur, Herşey senden gelir, sana gider...
