El-Bedi Esması İle Hakka Münacat Ta'zim sana, tekbİr sana; ey ilmi yüce san'atkar, Yarattığın cümle zerrat, her an seni eder ikrar, Maddesiz, örneksiz, yoktan yaratansın ey el-Bedİ'; Tüm varı yok eder gücün, sensin yokları eden var... Yarabbi... Sen var iken, ne gök vardı, ne yer, Sen yarattın varlıkları hikmetinle birer birer... Eriyip gitti İlahİ, çoğul içindeki tekil, Veren sensin çiçeğe renk Ve eşyaya uygun şekil... Ne ulu sanatkarsın ki, kimse ermez sanatına, Ne güzel biçim vermişsin bu sonsuz kainatına.. Dağlara uyan heybet, dereye uyan akış, Bir kelebek kanadını işlemişsin nakış nakış... Gülün teni bunca narin iken, Yaratmışsın hikmetinle gülün dallarında diken. Yedi renge çözülür yağmur damlasında ışık, Karanlığın aydınlığa, bülbülün gülüne aşık... Yarattığın her nesnede Görünür İlahİ ahenk, Bir küçücük çiçeğinde Aydınlanır bin ayrı renk... Yarattığın canlı cansız her şeyi, Yoktan var eylediğin maddelere verip biçim, O erilmez sanatınla yarattın... Kaç milyar zerredir toprağı süsleyen çim? Bir bedenin varlığına kim bilir neyi kattın? Çözemez aklımız, çözülür idrakin ipi, Yarattığın insanlara bunca huyu, bunca tipi Veren sensin... Yarattıklarının ne maddesi Ne de bir örneği vardı, Yoktu gülün rengi, bülbülün o yanık sesi, Ne denizin dibi, ne dağların ardı... Ne gönül vardı seven, ne nabız vardı atan, Ey ulu sanatkar, ey el-Bedİ'; Her şeyi ahenk içinde sensin yaratan...
