El-Azim esması İle Hakka Münacat Yaratılmış hiçbir şeyde yoktur senin azametin, İlmin ulu, şanın büyük, pek yücedir adaletin, Azîm olan sensin Yârab, ta'zîm eder seni yer-gök; Sarar sonsuz azametle her varlığı merhametin... Yârabbi Yarattığın o sonsuz âlemleri Fikretmeye, keşfetmeye yetmez aklın gücü. Yarattığın bir yanardağ görünce, Tutuşur aklımızın etekleri... Bizi aydınlatan güneş kaç kez dünyamızdan büyük? Sonsuzluğu düşünmek mi? Aklımıza ağır gelir bu yük... Herşey birbirinin zıddı, Herşey birbirinin aksi, Güneş sisteminden bin kat büyük binlerce galaksi. Sanki bizim küçücük aklımıza inat, Bir sır gibi döner durur şu koca kâinat... Ne azimsin ki İlâhî, Yarattığın kâinatın azameti; Olmaya yeterli değil kudretinin alâmeti... Azamet sana münhasır, Sensin yüce, sensin ulu. Kendinde azamet vehmettirip de, Şaşırtma Yârabbi hiçbir kulu... Sendeki sonsuz hikmeti, İlme gelmez azameti, Yetmez algılamaya verdiğin aklın kudreti... Yetmez senin kudretine yarattığın hiçbir kudret, Yetmez seni düşünmeye senin verdiğin şu akıl. Senin azametinden habersiz, Kendinde azametle kudreti vehmedenler; Elbette taşıyordur beyin yerine çakıl... Azîm sensin Yâ İlâhî, Sana mahsustur o sonsuz azamet. Senin yüce dergâhına yüz sürmek isteyenlere Lütfün ile, ilmin ile kıl inayet, Ver yolumuza sana doğru istikamet... Azametin karşısında ta'zîm ile ettik kıyam, Merhamet et kullarına ey Azîmul- Âzam
