Ebu Talib`in Hastalanması ve Müşriklerin Onunla Konuşmaya Gelişi

Ebu Talib`in Hastalanışı ve Müşriklerin Onunla Konuşmaya Gelişi

Ebu Talib nübüvvetin onuncu yılında,Şı`b`dan çıktıktan sonra hastalanıp ölüm döşeğine düşünce,günden güne ağırlaştığını haber alan Kureyş müşrikleri, birbirlerine:
"Hamza, Ömer, Müslüman oldu. Muhammed`in işi bütün Kureyş kabileleri arasında yayıldı.
Vallahi, onun işimizi elimizden zorla almayacağından emin değiliz!
Ebu Talib`e gidelim. O, bizim için, kardeşinin oğlundan bir söz alsın! Bizden de, ona bir söz versin!" dediler ve:
1- Utbe b. Rebia,
2- Şeybe b. Rebia,
3- Ebu Cehil Amr b. Hişam,
4- Ümeyye b. Halef,
5- Ebu Süfyan Sahr b. Harb ve Kureyş eşrafından daha bazı adamlarla gidip Ebu Talib`le konuştular.

"Ey Ebu Talib! Biliyorsun ki, sen bizdensin!

Gördüğün gibi, ölüm döşeğine de düşmüş, ölüme yaklaşmış bulunuyorsun! Biz senin ansızın öleceğinden korkuyoruz! Bizim aramızla kardeşinin oğlu arasındaki durumu pekala biliyorsun. Kendisini çağır!
Bizden onun için alacağın sözü al; ondan da bizim için alacağın sözü al da, o artık bizimle uğraşmaktan vazgeçsin! Biz de onunla uğraşmaktan vazgeçelim! O, bizimle ve dinimizle uğraşmayı bıraksın! Biz de, onunla ve onun dini ile uğraşmayı bırakalım!" dediler.
Bunun üzerine, Ebu Talib, Peygamberimiz (s.a.v)'e haber saldı. Gelince:
"Ey kardeşimin oğlu! Bunlar senin kavminin eşrafıdırlar!
Sana söz vermek ve senden de söz almak için toplanıp gelmişlerdir" dedi.
"Ey kardeşimin oğlu! Senin kavminden istediğin nedir?" diye sordu.6734[6]
Resul-i Ekrem Efendimiz sallalahu aleyhi vesellem:
"Ey amcam! Ben onların bir tek kelimeyi söylemelerini istiyorum ki, onlar onunla bütün Araplara hakim olurlar, Arap olmayanlar da kendilerine cizye [vergi] öderler!" buyurdu.
Müşrikler, o kelimeden korktular.
"Evet! Nedir o kelime?!
Babam sana feda olsun. Sen onu bize söyle de, biz onu bir tek yerine on defa söyleyelim!" dediler.
Ebu Cehil de aynı sözleri tekrarladı.
Ebu Talib:
"Ey kardeşimin oğlu! Hangi kelimedir o?" diye sordu.
Peygamberimiz (a.s.):
"Lâ ilahe illallah=Allahtan başka ilah yoktur" derseniz; Allah`tan başka tapmakta olduğunuz şeyleri de söker atarsanız!" buyurunca,müşrikler hemen kalkıp ellerini, elbiselerini çırptılar.
"Ey Muhammedi Sen bunca ilahları bir tek ilah mı yapmak istiyorsun? Senin işin şaşılacak şey doğrusu!" dediler.
Birbirlerine de:
"Vallahi, bu adam istediğiniz şeylerden size bir şey verici değildir! Gidiniz! Allah sizinle onun arasında hükmünü verinceye kadar atalarınızın dini üzerinde sebat ediniz!" diyerek dağıldılar.
Ebu Talib, Allah Resulü (s.a.v) :
"Vallahi, ey kardeşimin oğlu! Ben senin hiç de haktan uzak birşey istediğini görmedim" dedi.
Peygamberimiz (a.s.), Ebu Talib`in bu sözünden, kendisinin Müslüman olacağını umdu.
Ebu Talib`in yanına vardığı zaman, Ebu Cehil ile Abdullah b. Ebi Ümeyye orada bulunuyordu.
Peygamberimiz (a.s.):

"Ey amca! Lâ ilahe illallah = Allah'tan başka hiçbir ilah yoktur kelime-i tevhidini söyle de, ben Allah katında senin imanına bununla şehadet edebilirim" buyurdu.
Ebu Cehil ile Abdullah b. Ebi Ümeyye:
"Ey Ebu Talib! Sen Abdulmuttalib`in milletinden (dininden) yüz mü çevireceksin?" dediler.
Peygamberimiz (s.a.v)) kelime-i tevhidi Ebu Talib`e teklife devam ettiği müddetçe, Ebu Cehil ile Abdullah b. Ebi Ümeyye, sözlerini tekrarlayıp durdular.
Ebu Talib`in onlara son sözü:
"Ben, Abdulmuttalib`in milleti (dini) üzereyim" demek oldu.
Peygamberimiz Hz. Muhammed (a.s.v):
"Ey amca! Sen o kelime-i tevhidi söyle ki, Kıyamet gününde, sana onunla şefaat etmek helalleşir" buy urdu.
Ebu Talib:
"Vallahi, ey kardeşimin oğlu! Benden sonra, sana ve senin atanın oğullarına sövülmesi ve Kureyşîlerin bunu benim ölümden korkarak söylediğimi sanmaları korkusu olmasaydı, senin gözünü aydın etmek için, söylerdim!" dedi.
Peygamberimiz (a.s.):
"Vallahi, ben de, Allah Azze ve celle tarafından men olununcaya kadar, senin için muhakkak istiğfarda bulunmaya, yarlıganmanı dilemeye devam edeceğim" buyurdu.Bunun üzerine, inen ayette şöyle buyuruldu:
"Gerçekten, sen her istediğini hidayete erdiremezsin.
Fakat, Allahtır ki, kimi dilerse, ona hidayet verir ve O, hidayete erecekleri daha iyi bilendir."